بیماری های ریه

بیماری های ریه

داروی COPD ...

COPD

هدف اصلی درمان بهبود عملکرد ریه ؛ جلوگیری از حملات و بهبود کیفیت زندگی هستند. در حال حاضر برای این بیماران تنها درمان برای بهبود زندگی و کاهش مرگ‌و میر پیوند ریه است.

در صورتی که موارد زیر اتفاق بیوفتد باید بیمار در ICU بستری شود.

1.  لتارژی

2.  خستگی عضلات تنفسی و گیج شدن بیمار

3.  هیپوکسمی بدتر شونده

4.  اسیدوز تنفسی کمتر از ۷.۳

5.  و ترس از ایجاد نارسائی تنفسی

همچنین باید واکسن انفلوانزا یالانه زده شود.

دارو ها

برونکودیلاتور ها مهمترین دارو هایی هستند که در COPD مصرف میشوند. این داروها جریان هوایی را بهبود می بخشند و داینامیک هیپرانفلاسیون را کاهش می دهد. در صورتی که در تست به برونکودیلاتور ها موثر نبود نباید از مصرف این دارو خوداری کرد. این دارو ها علائم بیمار را بهبود می بخشند ولی موجب بهبود عملکرد ریه یا مرگ و میر نمیشود.

ترکیب بتا بلوکر ها و آنتی کولینرژیک ها از تک تک دارو موثر تر هستند. برونکودایلاتورهای طولانی اثر از کوتاه اثر ها موثر تر هستند. بتابلوکر ها موجب شل شدن عضلات صاف اطراف راههای هوائی میشوند. اثر های جانبی شمل تاکی کاردی و لرزش می باشد.

دارو های آنتی کولنرژیک با استیل کولین روی رسپتور های پست گانگلیونیک رقابت می کنند.  بهبود علائم بعلت کاهش دینامیک هبیراینفلاسیون در طی ورزش می باشد. این دارو بطور سیستمیک جذب کمی دارد و کلا کم خطر است. علائم جانبی شامل خشکی دهان ؛ خشکی چشم ؛ یک مزه فلزی در دهان ؛ و احتباس ادراری . احتباس ادراری در آنها ئی که هم اسپری های کوتاه مدت و بلندمدت استفاده می کنند دیده میشود. در استفاده از اسپری ها باید از آسان نفس استفاده کرد.

استفاده از بتا آگونیست های بلند مدت و آنتی کولینرژیک بلند مدت برای COPDمی تواند همراه باشد با نارسائی قلبی و Acute coronary syndrome. این خطرات در ۲ سه هفته اول بیشتر از همه است. تفاوت چندانی بین این دو دارو در این مورد وجود ندارد.

در سال ۲۰۱۳ مطالعه SPARK نشان داد که ترکیب نسبت به استفاده تک تک  Indacatrol ( beta agonist) و glycopyrronium ( a muscarinic antagonistدر یکبار در روز موجب کاهش حملات COPDو بهبود عملکرد ریه میشوند .

در همین سال استفاده از Tiotropium و Indacatrolدر بیمارانی که حداقل یک حمله در سال داشته اند ؛ نتایج مشابه ای را نشان داد.هر دو دارو موجب بهبود FEV1 میشوند ولی بیمارانی کهاینداکاترول مصرف می کردند حملات بیشترب نسبت به تایوتروپیوم داشتند.

گلیکو پیرولات یک دارو یی است ضد رسپتورهای موسکارنیکو مجب گشادی راههای هوائی بواسطه شل کردن سلول های ماهیچه ای میشود. هم نمونه تنها و هم نمونه با اینداکترول آن تولید میشود.    

در مطالعه FLIGHT 2 AND 2 اسپری ترکیبی موجب بهبود FEV1 و بهبود علائم علائم بیماری شد. نتایج مشابه ای از ترکیب گلیکوپیرولات / فورمترول بدست آمده است.

Tiotropium

مطالعات گرچه نشانی از کاهش FEV1و مرگ و میر را مشخص نکرده اند اما این اسپری کیفیت زندگی بیماران و تعداد حملات بیماران COPD را کاهش می دهد. همچنین مطالعات نشان داده اند که تیوترپیوم نسبت به سالمترول بهبودی بهتری در عملکرد ریه ؛ تنگی نفس و کیفیت زندگی داشته است.

مطالعه ای دیگری نشان داد که تیتروپیوم موجب کاهش حملات COPD بهتری نسبت به سالمترول میشود.

Aclidinium

یک اسپری ضد موسکورانیک  است که موجب بهبود FEV1 نشان داده شده است.

مهار کننده های فسفودی استراز ها

موجب گشادشدن راههای هوائی میشوند. و ممکن است موجب تقویت دیافراگم و تحریک مراکز تنفسی شوند. تئوفیلین یک کمک کنده محسوب میشود. می تواند موجب لرزش دست ها ؛ بی خوابی ؛ تهوع و آریتمی قلبی میشوند. فقط برای بیمارانی استفاده میشود که در مراحلرشدید هستند و با سایر دارو ها کنترل نشده اند. در کبد متابولیزه میشود. سطح سرمی آن باید کنترل شود و مقادیر آن باید بین ۱۵ تا ۲۰ و الان هم برخی معتقد اند بین ۸ تا ۱۳ mg/dlباشد.

روفلومیلاست و سیلومیلاست نسل دوم این دارو هستند و موجب واهش التهاب در بیماران COPDمیشوند‌. تهوع اصلی ترین عارضه است.

روفلومیلاست در بازار آمریکا از سال ۲۰۱۱ وجود دارد و موجب کاهش حملات این بیماران با شدت شدید و با خصوصیت برونشیت مزمنی میشود. همچنین نشان داده شده که موجب افزایش FEV1هم میشود.

بتا بلاکر ها

یک مطالعه در اسکاتلند نشان داد که استفاده از بتا بلاکر ها موجب کاهش حملات ؛ کاهش میزان مرگ و میر و کاهش بستری شدن در بیمارستان میشود.

سیگار

نیکوتین داخل سیگار موجب اعتیاد میشودو ترک سیگار بهمین دلیل موجب اضطراب ؛ عصبی شدن ، خستگی ؛ خواب آلودگی ؛ افسردگی و بهم خوردن نظم خواب میشود.

آدامس های ترک سیگار از مشاوره بهتر عمل می کنند. کسی که یک بسته سیگار می کشد باید از آدامس ۴ میلی گرمی استفاده کند. آدامس های ۲ میلی در آنهائی استفاده میشود که کمتر یک پاکت سیگار در روز می کشند. در دو هفته اول باید هر ساعت یک آدامس استفاده شود و در مراحل بعدی کم کم این میزان کم شود.

چسب های نیکوتین هم براحتی می توانند استفاده شوند‌. میزان موفقیت آنها تقریبا ۲۲ % می باشد.

بوپروپیون هم در ترک سیگار موثر است و موفقیت نزدیک به ۲۲% دارد.

Cantix یا وارنی کلاین varinicline هم در ترک سیگار استفاده میشوند.

کنترل التهاب

التهاب در پاتوژنسیز COPD موثر هستند. استفاده از کورتون های خوراکی یا تزریقی در کنترل حملات حاد موثر هستند و موجب بهبود عملکرد ریه و کاهش تنگی نفس در عرض ۷۲ ساعت میشوند. البته به اندازه تاثیر در آسم نیستند.

از طرف دیگر استفاده کورتون ها در COPDکنترل شده نباید استفاده شوند.

استروئید های استنشاقی کمتر جذب سیستمیک دارند. فقط عارضه مهم آنها کاندیدا دهان میباشد. در بیماران ی که FEV1 کنتر از ۵۰ % دارند موجب کاهش حملات و بهبود کیفیت زندگی میشوند گرچه موجب توقف کاهش FEV1 نمیشوند. بنابراین در بیمارانی که حملات متعدد دارند استفاده میشوند.

در این بیماران استفاده از استروئد استنشاقی باید همراه با یه برونکودایلاتور طولانی مدت باشد. TORCHنشان داد که ترکیب آن با یک بتا بلوکر طولانی مدت موثر تر از کورتون استنشاقی تکی است.

بیماران COPD که کورتون استنشاقی استفاده می کنند احتمال عفونت ریه آنها بیشتر میشود. گرچه برخی مطالعات فقط در صورت بالا بودن سن و کاهش FEV1ان را مطرح می کنند.

در مطالعه دیگر در بیماران بستری نشان داده شد که استفاده از این اسپری عا موجب کاهش استفاده از ونتیلاتور شده است. بنابراین استفاده آنها بنظر میرسد در بیماران انتخاب شده درست بهتر صرر باشد.

استفاده دارو های دیگر ضد التهابی تاثیری نشان نداده اند.

ازیترومایسن خصوصیت ضد التهابی دارد. و میزان حملات بیماران را کاهش می دهد واما موضوع کاهش شنوائی در دریافت کنند ها این دارو و مقاومت های داروئی موضوع مهمی در عدم استفاده از این دارو بوده اند.

عفونت ها

بیشتر عفونت ها مربوط به S pneumonia ; H influenza and M. Catarrhalis میشوند. در بیماران با انسداد شدید هم P. Aeruginosaممکن است شایع باشند. باید در حملات بکار برده شوند. بهصوص آنهائی که افزایش تنگی نفس دارند ؛ میزان خلط زیادی دارند و خلط چرکی است. هیچ شواهدی بر استفاده از آنتی بیوتیک های پروفیلاکتیک وجود ندارد.

ابتدا آنتی بیوتیک آزمایشی استفاده می شوند بخصوص در بیماران با افزایش تنگی نفس ؛ تغییر در کیفیت سرفه و همراه با تب ؛ لکوسیتوزیز ؛ یا ارتشاح سایه های ریوی . در مطالعه ای استفاده از داکسی سایکلین به اضافه کورتون در بیماران با حملات COPDتا حدودی موفقیت آمیز بود.

خلط

میزان سرفه و علائم قفسه صدری را کم می کنند . ولی تنگی نفس یا عملکرد ریه بهبود نمی یابد. حتی ممکن است برونکواسپاسم ایجاد کند. اگر بصورت استنشاقی استفاده شود باید همراه گشاد کننده های راههای هوائی استفاده شوند.

واکسن پنوموکوک ۲۳ والانتی توصیه میشود ولی شاهدی وجود ندارد که این واکسن جلوی حملات را بگیرد.

واکسن لنفلوانزا سالانه استفاده شود.

استفاده از تلفن در کنترل بیماری نفش کمی دارد.

در بیماران متوسط تا شدید COPD   

·        استفاده از بتا آگونیست های طولانی اثر مفید هستند . ولی آنتی موسکورانیک ها موثر تر هستند.

·        استفاده از عوامل کوتاه مدت آنتی موسکورانیک بهتر از بتا آگونیست در جلوگیری از حملات خفیف تا متوسط اثر دارند

·        ترکیب بتا آگونیست ها و آنتی کولینرژیک های کوتاه اثر در جلوگیری حملات خاد متوسط موثر هستند

·        بتا بالوک های طولانی مدت از آنتی کولینرژیک های گکوتاه مدت موثر تر هستند

·        ترکیب بتا آگونیست ها و آنتی موسکورانیک های طولانی مدت در جلوگیری حملات متوسط و شدید از استفاده تک تک آنها موثر تر هستند

·        در بیماران کنترل شده COPDاز ترکیب استروئید ها و بتا آگونیست های طولانی مدت و یا آنتی کولینرژیک های طولانی مدت استفاده شود جهت جلوگیری از حملات

·        در بیماران سیگاری بالاتر از ۴۰ سال می توان از ماکرولید ها در بیمارانی که بیماران متوسط یا شدید دارند و یک یا بیشتر حملات شدید در سال داشته اند استفاده کرد .

·        در بیماران متوسط تا شدید و برونشیت مزمن و تاریخچه یک یا بیشتر حمله COPDدر سال می توان از روفلومیلاست استفاده کرد.

·        در بیماران کنترل شده تیوفیلین آهسته رهش دو بار در روز برای جلوگیری از حملات می توان استفاده کرد

·        در بیماران با بیماری متوسط تا شدید و دو یا بیشتر حمله در سال می توان از ACCاستفاده کرد

·        استفاده از استاتین برای جلوگیری از حملات توصیه نمی شود

·        استفاده از PPIممکن است حملات را کم‌کند ولی شیوع سرما خوردگی را کم‌نمی کند.

·        هیپوکسمی به میزان اکسیژن در خون پائین تر از ۵۵ یا اکسیژن ۹۰% اتلاق می گردد. در این موارد ی کهدبیمار پلی ساتمی دارد؛ شواهد کولپلموناله دارد ؛ اکسیژن کمتر از ۶۰ معیار است. بیمدان بعد از ۲ تا ۳ ماه اکسیژن درمانی و دارو هایی دیگر باید دوباره برای نیاز به اکسیژن بررسی شوند.

·        در صورت کاهش اکسیژن در راه رفتندباید اکسیژن استفاده شود که جلو افزایش فشار خون شریان ریوی را گرفته ؛ موجب کاهش تنگی نفس و بهبود حرکت در بیماران میشود. اما برخی مطالعات دیگر استفاده از اکسیژن در این بیماران را زیر سوال می برند.

·        درمان با اکسیژن ساده است و مسمومیت با اکسیژن بالای ۶۰% هم شناخته شده اما استفاده طولانی مدت اکسیژن کم غلظت معلوم نیست عوارضی داشته باشد و موجب افزایش طول عمر و کیفیت زندگی میشود.

·        تجمع CO2در بیماران ی که اکسیژن می گیرند زیاد از حد بزرگ شده است. و حتی در صورت احتباس CO2این مقدار زیاد نخواهد بود. بیشتر احتباس CO2 در بیمارانی رخ میدهد که V/Q mismatchداشته باشند. بهرحال بهتر از فشار اکسبژن بین ۶۰ تا ۶۵ نگه داری شود.

·        نکته بزرگ خطر انفجار در بیمارانیی هست که اکسیژن درمانی میشوند و باید به آنها در مورد استفاده از سیگار اخطار داد.

 

·        هر لیتر اکسیژن بینی ۴% FIO2را افزایش می دهد. اگر کمتر از ۵ لیتر استفاده شود از بینی مرطوب کننده لازم ندارد. 


نوشتن دیدگاه


© 2024 تمامی حقوق این وب سایت برای دکتر علیرضا ثابت پور محفوظ می باشد.طراحی شده توسط ارژنگ وب