بیماری های ریه

آمپئم و پاراپنومیک افیوژن

1. Effusion and Empyema Para pneumonic : در حدود 40 % از عفونت های ریه همراه است با مایع پاراپنومونیک که معمولا کوچک بوده و خو د بخود با درمان آنتی بیوتیکی درمان می شود. این مایع اگزوداتیو است و حاوی نوتروفیل است. از میان پنومونی پنوموکوکی ؛ این تجمع مایعات شایع بوده و استرل است.

 

2.موارد مشکل دار شده: در زمانی که باکتری به این مایع نفوذ کند موجبات افزایش نونتروفیل ها و اسبدوز مایع میشود. بعلت لیز شدن نوتروفیل ها میزان LDH مایع هم افزایش می یابد و غالبا بیشتر ار 1000 می شود. حتی در این موارد بعلت پاک شدن سریع باکتری ؛ کشت ما یع منفی می شود. یک لایه سفت فیبرینی در هر دو لا یه پلورال بوجود می آید.

 

 

3.آمپیم : در این مرحله باکتری ها در رنگ آمیزی دیده می شوند. اما ضرورتا کشت آنها مثبت نمی شود . علت آن بکار گیری قبلی آنتی بیوتیک ؛ آسپراسیون ممکن است از خانه های استریل گرفته شده باشد و ارگانیسم های بی هوازی علت آمپیم باشند که به سختی کشت می یابند.

 

علائم بالینی: غالبا مایعات پاراپنومونیک در اوایل بیماری و آمپیم در اواخر بیماری رخ می دهد. کلا علائم بیماری همان علائم عفونت ریه است و در موارد آمپیم طول بیماری طولانی می شود. معاینات هم اگو فونی ( تبدیل صدای e  به ( a و افزایش فرمیتوس( افزاسش صدا و ویبراسیون) که علائم کانسالیداسیون هستند تبدیل به کاهش صدا و کاهش فریمیتوس می شود. اگو فونی میتواند در کنار بالائی مایع وجود داشته باشد. صدای دال هم در هر دو حالت وجود دارد.

در عکس رادیگرافی دکوبیتوس شدت مایعات به کوچک( ضخامت کمتر از 1.5 سانت) ؛ متوسط ( 1.5 تا 4.5 سانت) و بزرگ بزرگتر از 4.5 سانت تقسیم می شوند. آمپییم در حالت دکوبیتوس مایع اش به سادگی حرکت نمی کند.

سونوگرافی میتواند وجود لوکولیسایون را نشان دهد و ضایعات ماس مانند را افتراق دهد. بهترین تست سی تی اسکن بهمراه تزریق است. ضخیم شدگی پاریتال پلورال نشانه آمپیم است. حتی حباب های هوا هم می تواند وجود داشته باشد. این حباب ها می تواند موید این باشد که گذاستن چست تیوب به تنهائی شاید موفقیت آمیز نباشد.

 

توراکو سنتزیز پاراپنومونی

1.مایعی که براحتی حرکت می کند و بزرگتر از 10 میلی در فیلم دکوبیتوس است

2.مایع لوکوله باشد

3.در سی تی اسکن پرده پلورال ضخیم باشد که موید آمپییم باشد

4.بخوبی با اولتراسوند دیده شود

 

آنالیز مایع: اگر PH مایع قابل اندازه گیری نباشد باید میزان قند مایع گرفته شود. وجود PH  کمتر از 7.20 یا قند کمتر از 60 اندیکاسیونی است برای درناژ مایع پلورال. بهر حال PH بهترین تست برای تصمیم گیری در مورد درناژ مایع است. باید بیاد داشت که همین تصویر می تواند در TB ؛ روماتیسم مفصلی و لو پوس هم دیده شود.

از نگاه باکیریولوژیک شاید شایع ترین عوامل بی هوازی ها باشند. مطالعات حیوانی نشان می دهد که اغلب این بیماری ها با باکتری های مختلط شامل بی هوازی ها ایجاد می شوند. در صورتی که مایع بوی نا مطبوعی داشته باشد علنش بی هوازی ها ست. شانس یک پنومونی با استرپ گروه A مشکل دار شده با آمپیم بیشتر است. در دیابتی ها احتمال عفونت کلبسیلا و در بیماران بدنبال آنفولانزا استاف آئروس بیشتر است.

درمان: آمینو گلوکازیید ها بعلت اسیدیته مایع ممکن است اثراشان خنثی شود. کلیندومایسین ؛ آگمنتین؛ تازوسین؛ آیمیپنم یا ارتاپنم درمان های مناسب هستند. پنی سیلین و مترونادیزول مناسب نیستند.

وقتی درناژ انجام پذیرفت و علائم بیمار بهتر شد عوامل خوراکی مناسب هستند. تا زمانیکه مایعی در نمای رادیولوژیک وجود داشته باشد درمان باید ادامه یابد. معمولا این بین 2 تا 4 هفته طول می کشد.

همه آمپییم ها و برخی پاراپنومونی ها نیاز در ناژ لازم دارند. گاها توراکوسکوپی هم جهت لیز کردن چسبندگی و دکورتیکاسیون لازم می شود.

بر اساس یک مطالعه در 2000 اندیکاسیون درناژپاراپنومونی و ACCP

1.مثبت شدن کشت یا رنگ آمیزی مایع

2. PH <7.2

3.وجود چرک در آسپراسیون

4.بزرگ بودن مایع پلور یا ضخیم شدگی پرده پاریتال

در صورت مایع پاراپنومونیک غیر مشکل دار درمان آنتی بیوتیکی و عکس برداری سریال کافی است ( ضخامت مایع کمتر از 10 میلی و کشت و اسمیر منفی و یا ضخامت ملیع متوسط ولی کشت و اسمیر منفی و اسیدیته بالای 7.2). در موارد مایع پارا پنومونیک مشکل دار باید سریعا چست تیوب قرار داده شود.

درمان آمپییم:

حداقل 4 تا 6 هفته درمان لازم دارد جهت استریل کردن مایع

تخلیه کامل مایع

از بین رفتن کاویتی و پر شدن آن با بافت ریه

چست تیوب: بهتر است از آنهائی استفاده شود که نازک هستند( ما از چست تیوب سلدین جر استفاده می کنیم ) . علتش هم این است که ممکن است چندین چست تیوب برای خانه های متعدد چرکی لازم باشد.

قبلا نظر بر این بود که برای آمپییم های چسبناک تیو ب های بزرگ استفاده شود. ولی یک مطالعه نشان داد ( British Thoracic Society) که این تیوب ها مزیتی بر تیوب های نازک( مثل سلدینجر) ندارند. بر عکس درد بمراتب کمتری در تیوب های کوچک بوجود می آید. در صورت بلوک تیو ب های نازک با 30 سی سی مایع استریل میتواند باز شود.

24 ساعت بعد باید سی تی اسکن مجدد انجام شود تا محا تیو ب چک شود. تیوب تا زمانی که مایع کمتر از 50 سی سی ترشح شود در مکانش باقی می ماند.

مسئله استفاده از فیبرونولیتیک ها هنوز به ذرستی حل نشده است. اما یک مطالعه روی 210 بیمار نشان داده که ترکیب TPA ,  و  DNase داخل فضای پلور می تواند مفید باشد.

استفاده از VATs جهت تنجام برداشتن چسبندگی ها از درمان بالا موثر تر است.

استفاده از VATs  همچنین وقتی که فیبروز پرده ویسرال مانع باز شدن ریه می شود جهت دکوتیکه کردن ریه مطلوب است.

 

 


دیدگاه‌ها   

+1 #2 alisabet 1393-03-21 18:59
باید بیمار یا پرونده انها رو ببینم
نقل قول کردن
0 #1 fatemehe 1393-03-02 00:46
سلام بابت اطلاعاتی که واسه ماگذاشتید متشکرم امامیخوام روشنتر بدونم بعداز شیمی درمانی معمولا بیمار دچار سل میشود امادرمان 6 ماهه بهاتمام رسید بعداز یک ماه ریه اب اورد جراحی توراکس چه فایده ای داره ؟
نقل قول کردن

نوشتن دیدگاه


© 2024 تمامی حقوق این وب سایت برای دکتر علیرضا ثابت پور محفوظ می باشد.طراحی شده توسط ارژنگ وب