آسپرژیلوزیز - 2

بیمار زیر بیماری است غیر سیگاری که حدود دو سال پیش مبتلا به سل ریوی شده است . در نواحی مبتلا کاویتی ها و برونشکتازی شکل می گیرد که علیرغم درمان کامل این عوارص باقی می ماند . بیمار گاها هموپتزی هم پیدا می کرده است. 

 در خلط های مجدد چند مرتبه تست های سل هم کشت و هم PCR منفی بوده است. برای بیمار یه سری تست آسپرژیلوس انجام شد شامل IgE حدود 1000 ؛ گالاکتامانان سرم و خلط هم مثبت شد. Aspergillus IgG: 4.1 ,  و IgE بر ضد آسپرژیلوس هم بالا بود . گالاکتامانان سرم وخلط هم مثبت بود.  با توجه به بالا بودن گالاکتامانان هم خلط و هم سرم فرض بر این تهاده شد که بیمار مبتلا Chronic Necrotising Pulmonary Aspergillosis با وجود آسپرژیلوما در حفره ریه چپ است. واضح است که با وجود یه حفره بزرگ در چپ بهمراه آسپرژیلوما در آن و چند کاویته کوچک تر در سمت راست ؛ درمان کامل این بیماری با دارو امکان |ذیر نبود. عمل جراحی هم توام با ریسک بالای است. بنابراین بیمار علاوه یر دریافت آنتی بیوتیک چرخشی و داروهائی برای برونشکتازی بمدت نزدیک به دو ماه وریکونازول را دریافت کرد.  دوزی که باید مصرف می شد 200 میلی گرم دوبار در روز بمدت 2 تا 3 ماه پیشنهاد شده است. متاسفانه این دارو بسیار گران است و بهمین دلیل بیمار قادر نبود دوز اصلی این بیمار را در مدت 2 ماه استفاده کند. با این حال سی تی اسکن مجدد بیمار نشانه بهبود خوبی در علائم رادیولوژیک ریه راست بود ولی حفره اصلی در ریه چپ هم چنان و بدون تغییر مانده بود . گالاکتامانان سرم از 5 به 0.24 کاهش پیدا کرد ؛ و گالاکتامانان خلط هم از 5 به 4 کاهش یافت. 

بیمار زیر تحت جراحی ریه چپ سالیان قبل داشته ، با خلط خونی مراجعه کرد. حفره در بالای ریه چپ دارد با یک توده در آن که احتمالا توده قارچی استدو در پایین حفره با سطح مایع هوا مایع وجود دارد. بیمار برونکوسکوپی شد. پسودومونا آئروژنوسا در کشت وجود داشت ، سرم و لاواژ گالاکتامانان بالا بود و آنتی بادی G بر علیه آسپرژیلوس مثبت بود ولی آنتی بادی Eبر علیه آسپرژیلوس منفی بود. اسمیر مایع برای آسپرژیلوس مثبت بود ولی کشت منفی.

نوشتن دیدگاه