مهار اینترلوکین ۱ همراه است با کاهش مرگ و میر در بیماران کرونایی بستری در بیمارستان. مهار اینترلوکین ۶ اما در گروهی که CRP بالای دارند موثر می باشد. مهار هر دو در بیماران با LDHپایین موثر است. .
در حال حاضر استفاده از مهار کننده های اینتر لوکین ۶ نتایج متفاوتی داشته است. در مطالعه ای کوهورت در میلان ایتالیا ، بیمارانی که نسبت PaO2/Fio2کمتر از ۳۰۰ داشتند و CRPبالای ۱۰۰ و FERRETIN بالای ۹۰۰ مورد بررسی قرار گرفتند. درمان با Anakinra ..IL1 blocker وتوسیلسزومب که مهار کننده رسپتور اینترلوکین ۶ می باشد در این بیماران استفاده شد.
آناکینرا در دوز ۵ میلی در کیلو دو بار در روزوریدی زده شد تا زمانی که میزانCRPبمیزان ۷۵٪ کاهش یابد. توسیلیزوماب هم در دوز ۴۰۰ میلی گرم وریدی تزریق شد و اگر بیمار بهبود نیافت در ۲۴ ساعت دوباره تزریق شده است. در این مطالعه نشان داده شد که بلوکر های اینترلوکین ۱ باعث کاهش مرگ و میر شدند، اما اینترلوکین ۶ باعث کاهش مرگ و میر نشد. در این مطالعه بهبودی مرگ و میر در افرادی که کورتون زده اند دیده نشد.
اما در بیماران که افزایش CRP داشتند و توسیلیزوماب زدند میزان مرگ و میر کاهش یافته است. افزایش LDH و تزریق اینترلوکولین ۱ و ۶ باعث افزایش مرگ و میر شد.
خلاصه اینکه آناکینرا موجب کاهش مرگ و میر بیماران بیماراستانی ، بهبود نارسایی تنفسی و هیپر انفلاماسیون می شود. مهار کننده اینترلوکین ۶ فقط در بیمارانی که CRP بالا موثر است. هر دو این دارو ها در بیمارانی که LDH پایینی دارند موثر است
مقاله دیگر در اسپانیا روی بیمارانی که با گرفتن توسی لیزوماب بهبود نیافته بودند ، آناکارینا داده شد ولی هیچ بهبودی دیده نشد.
مطالعه دیگری در ناتیگهام بهبود مرگ و میر با توسیلیزوماب را نشان داد ولی بهبود با آناکینرا نیاز به مطالعات بیشتر دارد.