آسپرژیلوس ریوی حساسیتی

Allergic bronchopneumonary aspergillosis

این یک بیماری حساسیتی است و غالبا در آسمی ها و سیستیک فیبروز ایجاد می شود که آسپرژیلوس در راههای هوائی آنها کولونیزه شده است.  ایجاد این حساسیت به مقدار غلظت آسپرژیلوس در هوا بستگی ندارد. سلولهای T نقش عمده ای در ایجاد این بیماری دارند. در این بیماران تعداد CD4-Th2 در لاواژ و خون زیاد می شود. اینها بنوبه خود IL4,5 ,13 را تولید کرده باعث تولید IgE بر ضد آسپرژیلوس و ائوزینوفیلی ها می شوند. کشت خلط برای آسپرژیلوس در 65% از بیماران مثبت می شود.

این بیماری بین 2 تا 30 % آسمی ها و 1 تا 15% از بیماران مبتلا به سیستیک فیبروزیز را درگیر می کنند. علائم شامل انسداد برونکیال ؛ خلط غلیظ ؛ ائوزینوفیلی و هموپتزی است. علائم رادیلوژیک شامل خطوط موازی یا ریل مانند؛ انگشت در دستکش؛ سایه های خمیر دندانی؛ سایه های مثل رینگ؛ و ارتشاح ناف ریه.

در HRCT هم ضخیم شدن دیوارهای مرکزی برونش ها؛ برونشکتازی سیلندری که بیشتر ناحیه های بالای ریه را درگیر می کنند. اکثر بیماران ضایعات انسدادی با کاهش FEV1 را نشان می دهند و تست برگشت پذیری در نضف بیماران دیده می شود.

علت دقت در تشخیص چنین بیمارانی ؛ بررسی جواب بیماری به دارو ها و کاهش احتمال فیبروز است.

• 1.سابقه آسم
• 2.تست مثبت پوستی به آسپرژیلوس
• 3.آنتی بادی های پرسیپیتنت ضد آسپرژیلوس در خون
• IgE>417 IU/ml OR >1000ng/ml.4
• Eosinophilia> 500/mm3.5
• 6.سایه ارتشاحی در عکس ریه یا سی تی اسکن
• 7.برونشکتازی مرکزی
• 8.بالا رفتن IgE , IgG ضد آسپرژیلوس
• 

در صورت وجود چهار موارد ابتدائی وجود برونشکتازی مرکزی حتما لازم نیست که وجود داشته باشد. موارد یک ؛دو چهار؛ هفت و هشت جز کرترریای مینور محسوب می شوند.  در صورت منفی بودن تست دوم ؛اما آسپرژیلوس رد می شود. در صورت بالا بودن IgE و مثبت بودن تست پوستی آنگاه تشخیص این بیماری است. در این صورت تست هشتم را درخواست می کنیم که باید بیش از 66% افزایش نشان داده باشد که به آن ABPA با تست مثبت خونی گفته می شود.

در بیماری مبتلا به آسم و تست پوستی مثبتی که سایر تست ها منفی است به آسم شدید با حساست به قارج نامیده می شود.

شایع ترین علت ائوزینوفیلی در بیماران بریتانیائی ABPA بوده است گرچه سایر علل

• ائوزینوفیلی حاد یا مزمن ریوی
• ائوزینوفیلی ریوی ناشی از دارو
• چارج-استراوس سندرم
• سندرم هیپر ائوزینوفیلی
• پن.مونی لوفلر
• سارکوئیدوز؛ آرتریت مفصلی و آنمی پرنیشیز
• استفاده زیاد کوکایین

تست منفی پوستی و عدم آنتی بادی پرسپیتانت این تشخیص را رد می کند. بیماران با برونشکتازی باید حتما تست آسپرژیلوس آلرژیک برایشان انجام شود.

درمان:

• درمان حمله حاد یا همان استیج یک با پردنیزولون برای 14 روز با دوز 0.5 تا 1 میلی گرم. سپس کم کردن دروز تا ادامه درمان بمدت 3 تا 6 ماه
• جهت پیگیری درمان IgE را هر دو ماه اندازه می گیریم. از بین رفتن سایه های ریه و علائم توام با کاهش IgEبمیزان 30% است.( استیج 2).  افزایش IgEمی تواند نشان دهنده عود بیماری باشد.( استیج 3)
• عود بیماری همراه است با افزایش 100 % IgE. ممکن است در 30% موارد عود بیماری همراه با علائم خاصی نباشد. در نتیجه عکس رادیولوژی و اندازه گیری IgEباید در بررسی بیمار استفاده شود.
• استیج 4 بیمار در آسمی های است که نمی توانند کورتون خوراکی را کم کنند
• اضافه کردن ایتراکونازول همراه است با افزایش شانس بهبودی بیماری. در مطالعه انجام شده در این مورد ایتراکونازول بمدت 16 هفته استفاده شد.
• بیماران دریافت کننده ترکیب ایتراکونازول و کورتون احتمال ابتلا به کوشینگ سندرم را باید مد نظر گرفت. بعلاوه در زمان قطع کورتون ممکن است بعلت سرکوب غده فوق کلیوی بیمار مبتلا به سندرم کم کاری این غده مبتلا شود.
• دوز ایتراکونازول 200 میلی گرم سه بار در روز بمدت 3 روز و سپس دوبار در روز همراه با غذا. تست کبدی هر ماه باید چک شود. طول مدت درمان نیز 3 ماه باید باشد. فرم مایع این دارو همراه است با بهبود جذب 30% و لی همراه است با عوارض گوارشی بیشتر چون با معده خالی داده می شود.

نوشتن دیدگاه