بیماری های ریه

چاقی و بیماری ریوی

چاقی و بیماری ریوی

چربی 15 تا 20% از مردان و 25 تا 30% از ساختمان زنان سالم را تشکیل میدهد. BMI بین 18.5 تا 24.9 طبیعی است. فرد با عدد بین 25 تا 29.9 وزن بالا دارد. و اشخاصی که عدد بالاتر از سی داشته باشند چاق محسوب میشوند. احتمال مشکلات سلامت و مرگ و میر با افزایش این عدد بیشتر میشود. چربی داخل شکم یک عامل مجزا در افزایش بیماری های قلبی عروقی است.

چاقی ساده به آنهائی گفته میشود که PCo2 طبیعی داشته باشند. به افراد چاق با افزایش این گاز Obese hypoventilation syndrome(OHS) گفته میشود.

بیماری ریوی

 

نمودار بالا هم تغییرات حجم های ریوی را در حالت ایستاده و خوابیده و ترندلنبرگ نشان می دهد. همانطور که مشاهده میشود . در افراد چاق گرچه حجم باقیمانده ثابت می ماند اما میزان ذخیره بازدمی ERV و FRC  کم میشود. این باعث می شود که افراد چاق براحتی در حالت خوابیده دچار تنگی نفس شوند. همچنین بعلت کاهش FRC حجم شروع بسته شدن ریه Closing Volumeدر حجم جاری قرار بگیرد. به زبان ساده تر اینکه در حال خوابیده ریه افراد چاق در مناطق وابسته به گراویتی دچار آتلکتازی میشود. 

 

شایعترین تغییرات فیزیولوژیک در چاقی شامل کاهش ERV , FRC است. ظرفیت سیستم تنفسی و قفسه صدری کاهش می یابد. در OHS  اینها تا 45%کاهش می یابند. منحنی فشار.حجم همانند کیفواسکلیوز افقی شده و بیمار باید انرژی بیشتری جهت تغییرات حجمی خرج کند. مقاومت راههای هوائی در افراد چاق هم افزایش می یابد و SGaw تا 50 الی70% کاهش می یابد. علت افزایش مقاومت راههائی هوایی تنفس ابن بیماران در حجم های پایین ریه است. FEV1/FVC طبیعی است که نشان از عدم درگیری راههایی هوایی بزرگ است.

 چاقی

 دیاگرام بالا بخوبی نشان می دهد که چرا یکفرد چاق هنگام فعالیت دچار تنگی نفس میشود. در فرد لاغر لوپ تنفسی معمولی در وسط محورحجمی قرار دارد.در حالیکه در فرد چاق این لوپ مماس بر اسپیرمتری در حالت بیشترین تنفس بازدمی است. این باعث میشود که بیمار در هنگام ورزش(به لوپ ها با خطوط غیر ممتد نگاه کنید) در افراد چاق لوپ تنفسی به سمت چپ شیفت کند تا از برخورد بیشتر با ماکزیمم اسپیرمتری اجتناب کند. برای این منظور فرد چاق باید در حجم های بالا تنفس کند و این انرژی بیشتر طلب میکند و باعث خستگی افراد چاق میشود.

 

 

زمانی که بیمار خوابیده می خوابد بعلت فشار احشا شکم که وارد قفسه صدری شده ، بیمار دجار افزایش بار الاستک شده و شروع به تنفس های سطحی و تند می کند، که بدنبال آن میزان تهویه فضای مرده افزایش یافته و میزان تهویه آلوئولی کاهش می یابد. این باعث کاهش اکسیژن و افزایش دی اکسد کربن خون بیماران میشود.

مسئله بعدی این است که Closing Volume در افراد چاق بالا رفته و این موجب افزایش آتلکتازی و افزایش V/Q mismatch  میشود. بی دلیل نیست که در طول هیپر ونتلاسیون مثلا ورزش هیپوکس بیماران بهبود می یابد. به ازای کاهش هر 5کیلو گرم وزن یک میلی متر جیوه اکسیژن بهبود می یابد.

بیمارانی که PCo2 افزایش یافته است مرکز تنفس مرکزی حساسیتش به تغییرات این گاز کم کم از بین میرود. این را میتوان با در معرض قرار دادن بیمار با CO2  و اندازه گیری Po1را ثابت کرد. میزان لپتین افراد چاق بالا است و شاید کلهش تحریک پذیری در تالاموس نسبت به این هورمون در این بیماران دیده میشود.

پی در چاقی بیمار با افزایش بار الاستیک روی قفسه صدری و رسیستیو بصورت افزایش راههای هوائی کوچک روبرو هستیم.

این بیماران عمدا از تنگی نفس در هنگام ورزش شاکی هستند. کاهش وزن همراه است با بهبود ERV, FRCو بهبود تبادل تبادل گازی ، عملکرد عضلانی ، آپنه خواب ، و تحریک تنفسی. 


نوشتن دیدگاه


© 2024 تمامی حقوق این وب سایت برای دکتر علیرضا ثابت پور محفوظ می باشد.طراحی شده توسط ارژنگ وب