بیماری های ریه

لخته ریه در حاملگی

تشخيص آمبولي در حاملگي

حاملگي يك ريسك فاكتور براي لخته خون مي باشد و در يك در هزار و ششصد اتفاق مي افتاد. ششمين عامل مرگ و مير در حاملگي شناخته ميشود. سيستم شماره دهي ولز در ماملگي ارزشي ندارد. 
هيچ علائم باليني براي تشخيص آمبولي در حاملگي دقيق نيست. مثلا تنگي نفس در حاملگي در هفتاد درصد حاملگي ها ديده ميشود. و بنابراين تشخيص آن سخت است. ممكن علايم باليني نداشته باشد يا ممكن اينقدر شديد باشد كه موجب مرگ شود. 
بهر حال شايع ترين علامت تنگي نفس شصت و دو درصد ردرد قفسه صدري و سرفه و تعريق پنجاه پنج درصد ، بيست دو درصد و هيجده درصد مي باشد. 
هيچ كدام از آزمايش هايي مثل دي دايمر ، گاز هاي شرياني و اكو براي تشخيص آمبولي در حاملگي اختصاصي نيستند. 
مثلا آلكالوز تنفسي در افراد حامله زياد ديده ميشود. ميزان نرمال اكسيژن ، دي اكسيد كربن در اكثر حامله ها با آمبولي ريده ميشود. بهر حال اكسيژن پايين با عكس طبيعي ريه بايد ما را مشكوك به آمبولي كند. 
دي دايمر در بيماران حامله زياد ميشود و ميزان حساسيت تست براي تشخيص آمبولي در افراد حامله پايين است. در نتيجه منفي كاذب زيادي دارد و مثبت كاذب زيادي هم دارد. 
در هر فرد حامله كه مشكوك به آمبولي هستيم بايد عكس ريه جهت رد ساير علل تنگي نفس گرفت. و بخصوص عكس راديوگرافي در جهت تفسير پرفيوژن اسكن كمك كنوده است.
در افرادي حامله اي كه عكس راديوگرافي سالم و خوبي داشته باشند ، اسكن پرفيوژن ونتيلاسيون ريه تست انتخابي است. جواب اين تست در حاملگي به بخش هاي زير تقسيم ميشود. 
1. طبيعي 
2. احتمال پايين 
3. احتمال متوسط 
4. احتمال زياد 
فقط در مواردي كه نتيجه گزارش طبيعي و يا احتمال پايين و يا از طرف ديگه احتمال زياد باشد نتيجه تست تشخيصي ميشود. مثلا افرادي كه تست طبيعي يا احتمال پايين گزارش شود احتمال واقعي آمبولي حداكثر شش درصد مي باشد. در صورتي كه احتمال بالا گزارش شود احتمال آمبولي شصت درصد است. 
در افراد غير حامله احتمال گزارش شدن نتيجه بين ابيني زياد است اما بايد توجه داشت كه افراد حامله معمولا جوان هستند و در نتيجه احتمال گزارش شدن بينابيني در تست پرفيوژن خيلي كم است. اكثر نتايج پرفيوژن و ونتيلاسيون اسكن در حامله در نتيجه تشخيصي است و بين هفتاد پنج تا نود و سه درصد گزارش شده است. در دو مطالعه پرفيوژن اسكن به اندازه پرفيوژن ونتيلاسيون اسكن ارزش تشخيصي گزارش شد.

در ارزش بالاي سي تي اسكن پلمونوري آنژيو شكي وجود ندارد و هر فلينگ دفكت در شاخ هاي شريان هاي ريوي بمنزله آمبولي محسوب ميشود. أما اين تست نسبت به افراد عادي احتمال غير تشخيصي بودن بيشتري دارد. در نتيجه اين تست فقط وقتي پرفيوژن تست وجود نداشته باشد و يا نتيجه اش بينابيني گزارش شده باشد در افراد حامله استفاده ميشود. 
استفاده از. MRI آنژيوگرافي ريه در افراد حامله مشكوك به آمبولي گزارش زيادي وجود ندارد. 
در تشخيص امبولي ريه در حاملگي بنابراين اسكن پرفيوژن ونتيلاسيون ارجح هست. 
لخته خون در پاي چپ در زنان حاملگي بيشتر ديده ميشود. 
1. علائم در پاي چپ
2. اندازه دور پا اختلاف بالاتري از دو سانت 
3. علائم در سه ماهه اول 
اگر هيچ علائمي ، يكي از علائم بالا يا دو علايم وجود داشته باشد احتمال لخته از صفر ، شانژده و پنجاه و هشت درصد متغير مي باشد. 
دي دايمر پايين تر از پانصد احتمال لخته در پاها را بسيار كم مي كند. در اوايل حاملگي اولين تست بايد سونوگرافي همراه با فشار باشد، در زمانيكه كه سن حاملگي بالاتر مي رود بايد سونوگرافي را در خالت به چپ خوابيده هم انجام داد.

در صودتيكه سونوگرافي نرمال باشد ولي هنوز حدس باليني وجود داشته باشد بخصوص در مورد ترومبوز ايلياك وين با تورم كل پا و باسن بايد سونوگرافي داپلر وريد ايلياك و پس از آن MRI با كانتراست يا ونوگرافي با كانتراست بايد انجام شود و درمان ضد انعقادي شروع شود. 
در صورت كه شك باليني بالا نباشد سونوگرافي فشاري در روز سوم و هفتم بدون شروع ضد انعقاد توصيه ميشود.


نوشتن دیدگاه


© 2024 تمامی حقوق این وب سایت برای دکتر علیرضا ثابت پور محفوظ می باشد.طراحی شده توسط ارژنگ وب