بیماری های ریه

سرطانی ریه چقدر زندگی می کنند

امید به زندگی در سرطانی ریه 

تقریبا ۳۰٪ از بیماران کشف شده در مرحله سوم هستند. متوسط عمر این بیماران ۱۵ ماه است. یعنی بعد از ۱۵ ماه نیمی از بیماران مرده اند و نیمی زنده هستند. تقربیا ۱۴٪ از این بیماران در مرحله سی آ و ۵٪ از بیماران در سی بی احتمال دارد در ۵ سالگی زنده باشند. 

برای بیماران با اسمال سل بدون درمان متوسط سن ۲ تا ۴ ماه و با درمان ۶ تا ۱۲ ماه است . احتمال زنده ماندن در ۵ سال هم ۶٪ می باشد. 

مرحله اول غیر اسمال:

در مرحله احتمال زنده ماندن در ۵ سال ۴۹٪ شدی و مرحله ۱ب ۴۵٪ 1a

مرحله دوم غیر اسمال : 

۲ آ ؛ احتمالا ۳۰٪ و ۲ب ۳۰٪ در ۵ سال زنده می مانند

مرحله سوم غیر اسمال سل: 

۳آ: ۱۴٪مرحله ۳ب:۵٪ احتمال زندگی در ۵ سال دارند. متوسط سن این بیماران ۱۳ ماه می باشد. متوسط سن ۸ ماه است. 

پیش آگهی اسکوموس بدتر از آدونوکارسینوما ست ولی بهتر است سرطان با سلول های بزرگ است. 

متوسط سن برای استیج ۴ هشت ماه است. احتمال زندکی در ۵ سال هم ۴٪ است. 

۸۵٪ از همه سرطان های ریه غیر اسمال هستند. امروزه شایع ترین علت مرگ و میر در بیماران سرطانی است

آدنوکارسینوما ریه ۳۵ تا ۴۰٪ از تومور ها را تشکیل میدهد. معمولا بشکل یک ندول محیطی ظاهر میشود. و می تواند روی اسکار و التهاب تشکیل شود. کارسینوم اسکار. 

برونکوآلويولار از سلول های پنوموسیت نوع دم نشات می گیرید. بنصورت بیماری بینابینی ریه خود را نشان می دهد. بصورت ندول محیطی ؛ بیماری مولتی فوکال شدی یک شکل پیش رونده پنومونیک.

اغلب کانسر هایی که قبلا لارج سل گزارش می شدند امروزه آدنوکارسینوما غیر تمایز یا بصورت اس سی سی گزارش میشوند. 

کسانیکه در زمان تشخیص سیگار می کشند بدترین پیش آکهی را دارندتا آنهایی اصلا سیگار نکشیده اند و یا بیشتر از ۱۲ ماه سیگار را قطع کزده اند. 

یک مطالعه نشان داد که آسپیرین می تواند موجب کاهش مرگ و میر ناشی از سرطان ها بشود. 

در بیماران آدنوکارسینوما وجودش( تی تی اف-۱) باعث افزایش احتمال عود بیماری می شود. احتمال عود بیماری در اسیج۱ تا ۳ هم بستگی به نوع جراحی و درگیری ویسرال پلورال و سایز ۲و هفت سانت یا بزرگتر بستگی دارد. 

بیمارانی که ای جی اف آر مثبت دارند و درمان می گیرند حدود شش ماه زندگی را افزایش می دهد. 

همچنین موتاسیون راس موچب پیش آگهی بدتر میشود. دارو ها ی مثل سلومتی نیب با دکسی تاکسال در حال بررسی است. 

اسکوموس سل خیلی وابسته به تعداد سیگار کشیده شده دارد. اول اسکوموس متاپلازی و بعد بعد کارسینوما این سایتو تبدیل میشود. 

آدنوکارسینوم پیش آگهی بدتری از اسکوموس دارد. ( کمی متناقض)...لارج سل کمترین نوع سرطان غیر اسمال است. لارج سل با آدنوکارسینوما بد متامیز شده یا اسکوموس می تواند اشتباه شود. لارج سل نواندوکرین کارسینوما پیش آگهی بدتری از لارج سل دارد. 

مرحله اول و دوم در صورت مشاهده درگیری ان ۲ در طول جراحی اگرآجوانت استفاده شود عمل لبوکنومی تاثیری در پیش آگهی ندارد. 

در مورد مرحله سه

 پیش آگهی بهترT4N0

ازتومورهای است که آنهایی است که به لنف نود های اپسی لاترال یا ساب کارینال پروگنوز بهتری دارند.که نشان می دهد که انتشار تومور با پیش آگهی بدتری همراه است

کسانیکه FEV1>2.5 L فرد می تونه پنوموکتومی انجام بدهد. کسانیکه FEV1; 1.1-2.5 L می توانند لوبکتومی را تحمل کنند. FEV1<1Lبرای جراحی داوطلب نیستند. در مرحله اول و دوم فقط جراحی است . در صورت ی رادیو تراپی فقطاستفاده شود میزان زنده ماندن در ۵ سال بین ۱۳-۳۹٪ می باشد. 

پیش آگهی ۱. Karnofsky performance score پایین ؛ کاهش وزن کمتر ؛ اسکوموس ؛ استیج پایین ؛ ….بهتری دارند… استفاده از بتا بلاکر ها موجب بهبود میزان بقا زندگی میشود. و بیشتر در بیماری متاستاتیک دیده می شود. بیمارانی که در مرحله ۳ هستند و نمی توانند شیمی درمانی دریافت شود ؛ درمان با رادیوتراپی تنها میزان متوسط عمر ۹ ماه و در آنهایی که رادیوتراپی دریافت نکردند میزان عمر متپسط ۷ ماه است. 

Stereotactic body radiotherapy ( SBRT) که با دقت خوبی رادیاسیون با دوز بالا را تومور های کمتر از ۵ سانتی در محیط استفاده شده است. این درمان باعث افزایش میزان بقا از ۲۰-۳۵٪ به ۵۵٪ افزایش می دهد. میزان عود لوکال را کمتر می کند ؛

رادیاسیون آدجوانت: پس از ریزکشن کنتراورسایون است. در مرحله ۲ و ۳آ‌ موجب کاهش مشکل لوکال میشود. اما متاسفانه موجب کاهش میزان بقا میشود از ۵۰٪ به ۳۰٪ میشود. بر اساس این مطالعات استفاده رادیاسیون بعد از عمل در مرحله اول و دوم فقط در مواردی که مارجین آن مثبت باشد استفاده میشود. 

استفاده از شمی درمانی آجوانت در بیماران بعد از عمل جراحی در 2A, 2B, 3A موجب بهبود ۵-۱۰٪ در میزان بقا میشود. 

جراحی در استیج ۱ و ۲ در صورت یکه به مدیاستینال و لوکال اینویژن نداشته باشد جراحی و لبوکتومی بهترین درمان است. در صورتیکه در عمل جراحی N2 دیده شود لوبکتومی در صورت استفاده از آجونت شیمی درمانی همراه یا بدون همراه رادیاسیون مشکلی در میزان بقا ایجاد نمی کند. 

T4NOپیش آگهی بهتری نسبت به آنهایی دارد که به مدیاستینال همان طرف یا لنف نود زیر کارینال دارد. 

مرحله 3b , 4 معمولا جراحی نمیشوند. 

مسيله برداشتن یا نمونه گیریاز لنف نود ها ی مدیاستن خیلی جای بحث داره. فعلا باید لنف نود و اکسپلوراسیون 2R, 4R, 7, 8 , 9 ودر قسمت چپ …4L, 5, 6, 7, 8, 9باید انجام بشه…

میزان مرگ و میر در پنوموکتومی ۶٪ ؛ لوبکنتومی ۳٪ ؛سگمنتومی۱٪ می باشد. 

رادیاسیون: 

اگر در مرحله اول و دوم بعلت نلتوانی در عمل جراحی صورت بپذیرد میزان بقا در ۵ سال بین ۱۳-۳۹٪ می باشد. 

مرحله سوم بیماری که شیمی درمانی نمی توانند بشوند ؛ میزان متوسط سن ۹ ماه است :؛ ولی با رادیاسیون موجب بهبودی بقا می شود. 

SBRTدر مواردی می تواند استفاده میشود که ندول محیطی کمتر از ۵ سانت استفاده میشود. در صورتیکه جراحی انجام نمی شود. 

بحث ادجوانت رادیوتراپی معلو م نیست. متوسط عمر بیماری مرحله ۳ با رادیوشیمی تراپی همزمان ۱۷ ماه میشود. بنابراین رادیوشیمی همزمان باید درمان استاندارد مرحله ۳ باشد. 

EGFR موتاسیون در ۱۷ ٪از بیماران دیده میشود. بیشتر در زنان و آنهایی هرگز سیگار نمی کشند و با آدنوکارسینوما دیده میشود. اما در آدنوکارسینوما هایی آسیایی در ۵۰٪ دیده میشود. در اسکوماسوس فقط در ۳٪ دیده میشوند. 

استفاده از gefitinib در بیماران متاستاتیک ۵۰٪ به درمان جواب می دهند و متوسط ۶ ماه عمر ایجاد می کند. در مطالعه ای این دارو ۵ ماه طول عمر را نسبت به شیمی درمانی معمولی افزایش می دهد. در حال حاضر این دارو از آمریکا برداشته شده. 

مرحله ۱: جراحی ..لوبکتومی درمان است. گرجه برگشت لوکال زیادتر هست ولی در میزان بقا اثری ندارد. تاثیر رادیاسون معلوم نیست و فقط باید در بیماران محدودی استفاده شود. متوسط عمر این بیماران بدون درمان ۶۰ ماه برای 1Aو برای 1Bمتوسط درمان ۴۳ ماه است. 

شیمی درمانی آجوانت با سیس پلاتین در مرحله استیج 1B, 2, 3استفاده میشود. بیماران مرحله ۱ب می توانند ۴ جلسه شیمی درمانی با پلاتینوم و سیس پلاتین استفاده کنند. گرچه مفید بودن آن خیلی معلوم نیست. گرچه مطالعه ای در کانادا مفید بودن آن را در مرحله ۱ب و ۲ ثابت می کند.مفید بودن شیمی درمانی آدجوانت هم در تومورهای بزرگتر ۴ سانت دیده میشود. 

مرحله 2A, 2B: جراحی درمان اصلی است. در صورت رادیوتراپی تنها ۱۰-۲۵ ٪ بقا دارند. بعد از جراحی درمرحله ۲ باید ۴ سیکل شیمی درمانی با پلاتینوم دریافت کنند. بعد از عمل جراحی در صورتیکه مارجین جراحی مثبت باشد رادیاسیون آجوانت در مرحله ۲و ۳ انجام می پ‌ذیرد. متوسط سن عمر این بیماران ۳۴ ماه برای 2Aو برای 2B متوسط عمر ۱۸ ماه است. 

مرحله 3A: میزان بقا ۵ ساله ؛ ۱۰ تا ۱۵٪ است.. متوسط عمر این بیماران ۱۴ ماه است.علتش هم این است که بسیاری از این بیماران را نمی شود جراحی کرد. آنهایی بیماری N2 یاN3 خیلی پیش آگهی ضعیفی در جراحی دارند. در نتیجه شیمی رادیوتراپی درمان اصلی است. در بیماران با عملکرد فیزیکی خوب و کاهش وزن کم می توان ترکیب شیمی درمانی با رادیوتراپی را انجام داد. 

مرحله ۳ که قابل برداشت نباشد شیمی -رادیوتراپی همزمان میزان عمر را زیاد می کند. در این گروه سن متوسط از ۱۴ ماه به ۱۷ ماه افزایش می یابد.در بیمارانی که در مرحله ۳آ می باشند یک مطالعه نشان داد که جراحی خیلی نسبت به کموشیمی تراپی ارجحیت ی ندارد. همچنین جراحی بدنبال شیمی رادیوتراپی توصیه نمی شود و ارزشی خاصی هم ندارد. 

از سال ۲۰۱۵ مسيله programmed cell death-1 inhibitorدر اسکوموس سل نشان داده شده و استفاده داروهایی مثل Nivolumab چهارماه به سن بیمار زیاد می کند در بیماران اسکوموس پیشرفته . Pembrolizumab در بیماران سرطان غیر اسمال ی با متاستاز FDA آن رو تايید کرده است. حدودا میزان عمر را به ۱۰ ماه رسیده بجای ۶ ماه در گروه شیمی درمانی. اما در بیماران جوان مرحله ۳ می توان اول شیمی تراپی اجوانت انجام داد و سپس جراحی کرد. 

بیماران خاصی اما که مبتلا به سندرم superior Sulcus مثلا T3-4 N1 ابتدا نيو آدجوانت سپس چراحی صورت می گیرد و میزان بقا ۲ ساله ۵۰ تا ۷۰٪ می باشد. 

در مرحله 3Aاگر جراحی شدند باید سپس نيوآجوانت شیمی درمانی دریافت کنند و اگر مارجین جراحی مثبت باشد رادیوتراپی همزمان باید انجام شود. تقریبا قانون مشابه ای در مورد مرحله دوم . در طی جراحی باید لنف نود های مدیاستن برداشته شود. در صورتیکه تومور بزرگ باشد و نمی شود رادیوتراپی انجام داد و ابتدا نيوشیمی درمانی انجام میشود و تومور کوچک می شود و سپس کمورادیوتراپی انجام میشود. 

مرحله 3B : بیماران T4N0-1 باید جراحی انجام شود بدنبالش شیمی درمانی آدجوانت. در غیر اینصورت ترکیب شیمی رادیوتراپی انجام میشود. همچنین پلورال افیوژن را نباید رادیوتراپی کرد. در بیماران با حال عمومی پایین فقط رادیوتراپی انجام میشود. متوسط عمر این بیماران ۱۰ ماه است.

مرحله ۴. در صورت یه توده در مغز می توان آن را برداشت. چندتوده ایزوله در آدرنال هم باید برداشته شود. جرا که بسیاری از آنها ممکن است خوش خیم باشند.

متوسط عمر کسانیکه مالیگنانت پلورال افیوژن دارند ۸ ماه است . وقتیکه متاستاز خارج از قفسه صدری وجود داشته باشد متوسط سن ۶ ماه است. در بیماران T4 متوسط عمر ۱۳ ماه است. 

Small Lung cell carcinoma در صورتیکه محدود باشند شیمی درمانی و رادیوتراپی میشوند با متوسط عمر ۱۵ تا ۲۰ ماه و در موارد گسترده فقط شیمی درمانی چون رادیوتراپی قابل انجام نیست و متوسط سن بین ۸ تا ۱۲ ماه است.

استخدم أفضل موارد هتمل و كس و جافاسكريبت للحصول على شفرة مثالية في مشاريع الويب


نوشتن دیدگاه


© 2024 تمامی حقوق این وب سایت برای دکتر علیرضا ثابت پور محفوظ می باشد.طراحی شده توسط ارژنگ وب