این مقاله در مجله معتبر لانست درباره ویروس کورونا چاپ شده و ترجمه آن به شرح زیر می باشد:
احتمالا ویروس کوید ۱۹ از طریق حیوانات به انسان منتقل شده است. منشا آن بازار بزرگ در ووهان چین که در آن حیوانات فروخته می شوند می باشد. اکثر بیماران عفونت بدون علائم پیدا می کنند. علائم بیماری از عفونت بی علامت بیماری راه های تنفسی فوقانی پونومونی ویروسی شدید با علائم نارسایی تنفسی و حتی مرگ می باشد.
نحوه تست تشخیصی سوآپ گلو و استفاده از پی سی آر ریل تایم برای تشخیص آر ان ای ویروس می باشد. باید جهت ترخیص بیمار ، بیمار سه روز تب نداشته باشد و علائم بهبودی در سیتی اسکن ریه دیده شود و بهبودی علائم تنفسی دیده شود و دو تست گلو به فاصله بیست و چهار ساعت از همدیگر منفی شده باشد.
تعریف : تب آگزیلری ، تب آگزیلری حداقل سی و هفت ممیز سه تعریف می شود. مطالعات گذشته نشان می دهد افزایش دی دایمر با بیماری های بحرانی و مرگ آور تناسب دارد در حالیکه بیماری های قلبی و کاهش لنفسیت ها در بیماران غیر حاد کمتر دیده میشود ریسک های دیگر شامل سن می باشد. بعضی از تست ها مانند ال دی اچ، ای ال تی تروپونین آی ، کراتینین و دی دایمر، فرتین و اینترلوکین شش ممکن است در شرایط اضطراری قابل دسترسی نباشد.
هشتصد و سیزده مریض در بیمارستانی در چین بستری شدند. شایع ترین بیماری همراه فشار خون و به دنبال آن دیابت و بیماری های عروقی قلب شایع ترین علائم در بستری شدن تب و سرفه بود همچنین خلط و خستگی وجود داشت. کاهش لنفسیت ها در چهل درصد از بیماران دیده میشد. زمان متوسط از زمان بستری شدن تا زمانی که مرخص شوند ۲۲ روز بود در حالی که به طور متسط از زمان بستری تا مرگ هجده و نیم روز بوده است. از کسانی که به زیر دستگاه ونتیلاتور رفتن نود وهفت درصد جان خود را از دست دادند. از زمان بستری تا زمان نیاز به ونتیلاتور چهارده و نیم روز بود.
اکمو در سه بیمار استفاده شد و فقط یک بیمار زنده ماند. سپسیس شایع ترین یافته بالینی در بیماران بود و بعد از آن نارسایی تنفسی ای آر دی اس ، نارسایی قلبی و شک سپتیک بود. نیمی از بیمارانی که زنده نماندند عفونت ثانویه و سی و یک درصد عفونت ونتیلاتوری پیدا کردند و اصولا مشکلات بالینی در بیمارانی که زنده نماندند بیشتر بود. احتمال مرگ در بیمارستان در بیماران دیابتی و بیماران عروقی قلب بیشتر بود. همچنین افزایش سن کاهش لنفسیت ها لوکوسایتوزیز و افزایش ای ال تی و کراتینین کی ناز دی دایمر مقدار فرتین اینتلکین شش پی تی کراتینین و پروکلستینین همه با افزایش مرگ تناسب داشتند.
بیمارانی که بهبود پیدا می کنند ممکن است بین هشت تا سی و هفت روز ویروس را منتشر کنند. در بیماران با شدت زیاد طول زمانی که ویروس را دفع می کنند ۲۴ روز می باشد. در بیمارانی که بهبود پیدا کردند میزان لنفسیت های آنها بالا بود. درحالی که لنفسیتهایشان در روز هفتم بستری در کمترین مقدار بوده ولی در طول درمان لنفسیت ها افزایش پیدا کردند. در حالی که در بیمارانی که بهبود پیدا نمی کنند لنفسیت ها تا زمان مرگ کمتر و کمتر می شوند.
مارکرهایی مثل دیدایمر تروپنین فرتین ال دی اچ و اینترلوکین شش بالایی در بیمارانی که بهبود پیدا نکردند در طول بستری دیده می شود. زمان متوسط از زمان بیماری تا شروع تنگی نفس سیزده روز در بیمارانی که بهبود پیدا کردند و در بیمارانی که بهبود پیدا نکردند می باشد. در کسانی که بهبود پیدا کردند به طور متوسط تب دوازده روز طول میکشد سرفه نوزده روز . گرچه چهل و پنج درصد از بیمارانی که بهبود پیدا کردند در هنگام ترخیص سرفه داشتند و افرادی که بهبود پیدا نکردند هفتاد و پنج درصد تا زمان مرگ سرفه داشتند.
سپسیز به طور متوسط در روز نهم بعد از بیماری اتفاق می افتد و ای آر دی اس روز دوازدهم و صدمه قلبی روز پانزدهم و صدمه کلیه روز پانزدهم و عفونت ثانویه در روز هفدهم اتفاق می افتد.
تحلیل یافته ها:
در تحلیل یافته ها سن و دیدایمر بالا و علائم شدید بیماری در زمان بستری همراه با افزایش مرگ است . گرچه افزایش اینترلوکین شش ، تروپونین ، افزایش ال دی اچ و کاهش لنفوسیت ها در بیماران شدید دیده میشود. همچنین افزایش مرگ در بیماران با افزایش سن ارتباط دارد. علت این موضوع پیچیده است و افزایش نوع دو سایتوکایین ها و کاهش عملکرد بی و تیسل ها ممکن است باعث افزایش التهاب در این سن باشد. گرچه عفونت باکتریایی عامل اصلی سپسیس هست اما عفونت ویروسی هم می تواند سپسیس ایجاد کند. در شرایط معمولی چهل درصد از بیماران عفونت ریوی دچار سپسیس ناشی از ویروس می شود اما در این بیماران بیش از نیمی از سپسیس ناشی از ویروس است. هفتاد درصد از این بیماران گلبول سفید زیر ده هزار دارند یا اینکه پروکلسیتونین زیر بیست و پنج صدم و همچنین هیچ باکتری دیده نمی شود.
سپسیس یک مشکل شایعی در این بیماران است، همچنین مشکلات قلبی در این بیماران با عفونت ریوی یکی دیگر از مشکلات است و باعث سه درصد از ایست قلبی می شود، بیماران مسن تر یا بیمارانی که قبلا مشکل عروقی و قلبی داشتند و عفونت ریوی شدیدتر داشتند احتمال مشکلات قلبی بیشتری دارند.در بیش از نیمی از آنهایی که میمیرند تروپنین افزایش پیدا کرده است. نود درصد از بیماران بستری با عفونت ریوی افزایش احتمال لخته دارند که با افزایش دیدایمر بالاتر از یک میکروگرم مشخص میشود. بنابراین افزایش دیدایمر همراه با افزایش مرگ و میر می باشد. در واقع افزایش سایتوکاین ها باعث شکستگی پلاک های عروق می شود. که در پی آن افزایش التهاب و افزایش فاکتورهای انعقادی و بهم خوردن التهاب در عروق آترواسکلروتیک می شود. بعلاوه آنزیم آنژیوتانسین کانورتینگ نوع دو که رسپتور ویروس به سلول می باشد در آندوتلیول ها و سلول های قلبی دیده میشود.
تست تشخیص آر ان آ از ایزوله کردن ویروس حساسیت بهتری دارد و در یک سوم بیماران بعد از چهار هفته بیماری دیده می شود. به هر حال ما دریافته ایم که به طور متوسط در افرادی که شفا پیدا کردند بیست روز بعد از بیماری هنوز ویروس را پخش می کنند. گرچه داروهای ضد ویروسی موجب بهبود بیماری می شوند ولی مانع پخش ویدوس تا بیست روز نمی شوند. در حال حاضر مقایسه بین رم دسیویر و لوپیناویر / ریتانویر در حال انجام است.
در پایان مطالعاتی در فرانسه نشان داده که هیدروکسی کلروکین در درمان بیماری موثر است. همچنین ممکن است هوای گرم و خشک باعث کاهش فعالیت این ویروس شود.(علیرضا ثابت پور) . همچنین دبلیو اچ او استفاده از ایبوبروفون در بیماران کرونا را منع کرده است. از آنجا ئیکه رسپتور این ویروس ای سی این نهیبیتور هست می توان این تئوری را مطرح کرد که استفاده از داروی های مثل کاپتوپریل ، انالوپریل ....از سوی دیگر برخی محققین روی داروی هایی که رسپتور ای سی این هی بی تور ها مهار می کنند در حال مطالعه اثر آنها بر کندی بیماری هستند ماننو لوزاتان و والسارتان .(علیرضا ثابت پور)