بیماری های ریه

ventilation

نکات اساسی در مورد تهویه با لوله گذاری :

 تصمیم به گذاشتن یک بیمار روی ونتیلاتور نکته مهمی است که متاسفانه در ایران بعلل قانونی و غیرو کمتر به آن توجه میشود.

 ooooiiii

نمودار بالا یک موود کمکی یا اسیست را نشان میدهد. در اینجا بیمار تنفس دارد و با هر تنفس مقدار فشاری به راههای هوایی اعمال میشود تا اینکه حجم جاری خواسته شده به ریه داده شود . در اینجا جریان هوا یا همان فلو قطع میشود و فاز بازدمی شروع میشود. موود بالا با رسیدن به حجم جاری فاز بازدمی شروع می شود و به آن Volume cycle می گویند. 

نکته بسیار مهم این است که بیماری باید قابل درمان باشد. بهمین دلیل در بسیاری از کشورها بسیاری از بیمارانی که امیدی به بهبودی آنها نمی رود در آی سی یو بستری نمی شوند. این نکته بخصوص در کشوری مثل ایران بکلی اغماض میشود. با نگاهی کلی به آی سی یو های ایران اولین موضوعی که به چشم می خورد پر بودن آنها از  بیماران غالبا کهن سالی هستند که مبتلا به بیماری های هستند که غیر قابل درمان است، اما بدلایل گوناگون فرهنگی، قانونی ....گاها برای ماها در آسی یو بستری میشوند ودر پایان نیز از دنیا میروند.

فرستادن مثلا بیماری که از سرطان در مراحل پیشرفته رنج میبرد، یا کهنسالی که سکته مغزی کرده و امیدی به بهبودی ندارد به آی سی یو هیچ توجیهی علمی ندارد. این بخصوص مهم است که بدانیم که در بسیاری از زمانها بیمار ممکن است هوشیاری نسبی داشته باشد و داشتن یک لوله در ریه طاقت فرسا ست.

SIMV

موود بالا نمای شماتیکی از اس آی ام وی است.  در نمودار بالا موودی نشان داده می شود که تضمین می کند که حجم معینی در دقیقه به بیمار برسد. اگر بیمار اصلا تنفس نداشته باشد این موود می تواند شبه موود حجم کنترل باشد و اگر بیمار در این میان تنفس داشته باشد به بیمار اجازه می دهد تا تنفس خود را اعمال کند. این هم مرکز تنفس را تنظیم می کند و هم عضلات تنفسی را بهبود می بخشد. نمودار بالا موود SIMV است که حجم را کنترل می کند. این موود می تواند کنترل فشاری هم باشد.

 

در شکل بالا موود SIMVاست ، و تنفس های خود بخودی بیمار هم با فشار معین ساپورت می شوند. پس هم بیمار حجم دقیقه ای معینی می گیرد و هم تنفس هایش با فشار اسیست یا حمایت میشود. 

cccccccc

موضوع بعدی زمان دم و بازدم است. کل زمان تنفسی ترکیبی است از زملن دم و بازدم. حال فرض کنیم بیمار تنفس اش 12 در دقیقه باشد. پس 5 ثانیه کل زمان تنفسی است.  حال فرض کنیم فلوی دمی 60L/min  باشد، این یعنی یک لیتر در در ثانیه. حال حجم جاری را فکر کنیم نیم لیتر باشد ، در اینصورت زمان دم نیم ثانیه خواهد بود و زمان بازدم 2.5 ثانیه. I/E= 1/5 میشود. 

اندیکاسیون های شایع استفاده از ونتیلاسیون تهاجمی

برادی کاردی یا آپنه با ارست تنفسی

آسیب حاد ریوی و سندرم دیسترس تنفسی

تعداد تنفس بالاتر از 30 در دقیقه

بدتر شدن علائم بالینی

خستگی عضلات تنفسی

کما یا بی هوشی

کاهش فشار خون

  • .       paCo2>50 , PH<7.25

بیماری عصبی عضلانی

نمای بالا SIMV است که همراه Pressure control است. در اینجا بیمار مثلا 12 تنفس اجباری می گیرد و بازای هر تنفس یک فشار ماکزییم تعیین شده است. اینجا حجم جاری متغییر است و تابع فشار ماکزییم می باشد. بعد از یک مدت خاص time cycle  فلوی هوا متوقف میشود و فشار به فشار انتهای بازدمی بر می گردد که ممکن است PEEP هم باشد. این نوع موود برای بیماران COPD  و آسمی مناسب است که حداکثر فشار ماکزیمم معین است و میزان های فشار خیلی بالا که موجب باروتروما میشود به بیمار اعمال نمیشود. بعلاوه pressure support  هم برای تنفس های خود بیمار اعمال می شود که موجب بهبود و ادامه باز بودن آلوئول ها شده و اکسیژناسیون و تهویه را بهبود می بخشد. در نمای بالا همچنین دیده میشود که شکل فلوی کاهنده است بر خلاف دیاگرام های دیگر که شکل فلو مربعی است. در شکل مربعی بیشترین حجم در زمان دم وارد ریه شده و زمان زیادی تر برای بازدم و تخیله ریه بوجود می آید. شکل کاهنده فلو بیشتر برای انتشار حجم ریه در بیماری های ناهمگون ریه مثل ARDS است

در اغلب موارد موود اولیه ونتیلاسیون که شروع می کنیم موود حمایتی یا assist است. در اینجا وینتیلاتور حجم جاری را به بیمار بطور معین میدهد. بیمار اما می تواند تعداد تنفس را کنترل کند . همین که بیمار تلاشی در تنفس می کند ونتیلاتور این را حس می کند و حجم جاری را به بیمار می دهد. در اینجا بیمار می تواند کنترل تنفس را داشته و نسبتا راحت باشد. اگر اما بیمار تنفس را شروع نکند ونتیلاتور بطور اتوماتیک حجم جاری و تعداد تنفس از قبل تعیین شده را به بیمار میدهد. در این موود فشار داده شده به بیمار متغیر است.

موود آسیست 

در اینجا کار تنفسی بیمار به حداقل می رسد و کافی است فقط ییمار یک تلاش کوچک تنفسی کند و بقیه را دستگاه انجام می دهد. مرکز تنفس در ساقه مغز ورودی های عصبی را از رسپتور های شیمایی که با گاز های شریانی کنترل میشوند و مکانو رسپتورهای واقع در قفسه صدری دریافت میکند. اینجا این مرکز با استفاده از این اطلاعات تنفس را در راحت ترین شکل ممکن کنترل می کند. در موود کمکی توضیح داده شده گاها این تعادل بهم می خورد و بیمار شروع به تنفس های تند می کند. و در نتیجه بیماررمی تواند دچاذ آلکالوز تنفسی شود. این حالت می تواند در بیماری های کبدی شدید، تروما به سر و سپسیس دیده می شود.

خوبی های این موود همانطور که اشاره شد یکی اعمال مرکز تنفس در کنترل تنفس و دیگری نگهداری فعالیت تنفسی و جلو گیری ازضعف و آتروفی عضلات تنفسی است.

مشکل دیگری که با این موود ممکن است بوجود آید ، مثل همه تهویه های با فشار مثبت کاهش برگشت خون و افتادن فشار خون است. ولی بهر حال بی خطر ترین موود برای شروع ونتیلاسیون این موود است و در صورت بروز مشکل می توان موود را عوض کرد.

حجم جاری و تعداد تنفس

معمولا برای بیمارانی که بدون یک بیماری زمیته ای ریه هستند حجم جاری و تعداد تنفس از قانون 12 تبعیت می کند. یعنی 12ml/kg  و تعداد تنفس 12. موود هم معمولا کمکی است.

در بیماران با COPD ، حجم جاری و تعداد تنفس با قانون 10 مشخص میشود. این بخاطر جلوگیری از هیپرونتیلاسیون و باز شدن بی اندازه ریه است. موود هم باز کمکی است.

در ARDSباید از تروما ریه بعلت حجم کاست. بهمین علت حجم جاری بین 6-8میلی لیتر برای هر کیلو گرم وزن  تعیین میشود و در موود کمکی. اینجا ممکن است کمی هیپر کاپنی داشته باشیم . این افزایش دی اکسید کربن تا حدی که PH زیر 7.25 نیوفتد قابل قبول است.

فشار کفه ای و ماکزیمم

همین طور که نیاز به حجم جاری زیاد میشود ، فشار ماکزمم هم زیاد میشود. در صورتی که فشار ماکزیمم از 45 سانتیمتر آب بیشتر شود احتمال باروتروما به ریه وجود خواهد داشت. در این صورت باید حجم جاری را کاهش داد تا این فشار هم کاهش یابد.

Peak pressure فشار پلاتو

اینجا با مفهومی بنام فشار پلاتو باید آشنا شد. در پایان دم حدود نیم ثانیه بازوی بازدم بسته میشود. در نتیجه هیچگونه جریانی در لوله های وجود ندارد . در اینجا فشاری که ونتیلاتور اندازه گیری می کند فشار پلاتو نامیده میشود و در واقع معادل فشار آلوئولی است. حال اگر فشار ماکزیمم را فشارپلاتو کم  کنیم در واقع فشار راههایی  هوائی اسا سا بزرگ را بدست می آوریم. زمانی که بازدم شروع میشود جریان بازدمی شروع میشود تا اینکه جریان تمام میشود و در اینجا فشار پایانی بازدمی یا PEEP را خواهیم داشت. واضح است که اگر تفاوت فشار پلاتو و انتهای بازدمی را بر حجمی که بیرون رفته و همان حجم جاری است تقسیم کنیم ظرفیت ریه را بدست می آوریم.

برخی پیشنهاد می کنند فشار کفه ای جهت جلوگیری باروتروما باید کنترل شوند و زیر 30 سانتیمتر آب  باشد.

n pleatue

در نمای بالا دو سناریو وجود دارد. در سناریو اول در سمت چپ نمای فشار طبیعی را می بینیم. در سمت راست اما اختلاف فشار کفه ای و ماکزیمم زیاد شده و علت آن پایین رفتن فشار کفه ای یا همان فشار آلوئولی و بالا رفتن فشار ماکزیمم است. دلیل این سناریو مثلا می تواند یک بیماری راههای هوائی مثل برونشیت مزمن یا آمفیزم باشد. اما با توجه به کاهش اختلاف فشار کفه ای و پایان بازدمی که نشان دهنده ظرفیت بالای ریه دارد این سناریو به آمفیزم شبیه است. در سناریو دوم فشار ماکزیمم بالا رفته و فشار کفه ای هم زیاد شده است. این مورد می تواند بعلت مثلا ARDS باشد. اختلاف فشار کفه ای و پایان بازدمی هم افزایش یافته که به معنی کاهش ظرفیت ریه است که در پنومونی یا ARDS دیده میشود. 

آه

بطور طبیعی ما شش تا هشت بار در دقیقه آه میکشیم. حال اینکه برای بیمار زیر ونتیلاتور دادن این آه ها به بیمار در صورتیکه حجم جاری بین 10-12 میلی برای هر کیلوگرم باشد و یا اینکه بیمار PEEP دریافت کند ، نیاز به فشار ماکزیممی دارد که میتواند باروتروما ایجاد کند. در بیماران با حجم جاری پایین آهددو برابر حجم جاری بمیزان شش تا هشت بار درساعت اعمال میشود .

FIO2

بیمار زیر ونتیلاتور باید FIO2  صدرصد دریافت کند تا اکسیژن کافی به بدن برسد. باید دانست که اکسیژن برای مدت کوتاه توکسک نیست و بی خطر است . بعلاوه با این مقدار اکسیژن براحتی می توان فراکسیون شانت را محاسبه کرد.

مقدار PaO2 را از 700 کم می کنیم. به ازای هر 100 تفاوت 5% فراکسون شانت وجود دارد. حالا اگر فراکسیون شانت بیشتر از 25% باشد باید اعمال PEEP را در نظر گرفت. 

در صورت پایین بودن اکسیژن علیرغم FIO2 100% باید بدنبال علت گشت. مثلا اگر فاصله بین فشار مفه ای و ماکزیمم زیاد باشد احتملا انسداد راههای هوائی مطرح است. چناچه فشار کفه ای بالا باشد مشکل آلوئول ها مطرح میشود. در این صورت شاید اعمال PEEP مهم باشد.

مانند مثال های زیر:

  1. آتلکتازی بزرگ
  2. پنومونی لوبار
  3. ARDS
  4. CCF
  5. HAEMORRHAGE

اعمال PEEPباعث میشود که ریه در پایان فاز بازدمی فشار مثبتی را داشته باشد. در واقع باعث افزایش FRC  می شود که در بسیاری از بیماری ریوی پایین آمده و باعث شده حجم بسته شدن ریه در درون حجم جاری قرار گیرد و آتلکتازی ایجاد شود. پس اعمال این فشار مثبت آلوئول ها را باز نگه می دارد و اکسیژن می تواند بخوبی رد و بدل شود. بعلاوه این باعث بهبود ظرفیت ریه شده و کار عضلات تنفسی راحتر میشود چرا که ریه راحتر باز و بسته میشود. وقتی PEEP اعمال میشود میتوان همچنین FIO2 را به زیر 60% که مقدار بی خطری در طولانی مدت است کاهش داد. همانطور که گفته شد این موود را وقتی نمی توان اکسیژن خون را بالاتر 60 با ئfio2 حودو شصت درصد ایجاد کرد و یا فراکسیون شانت بیشتر از 25% است اعمال می کنیم. فعلا هیچ مطالعه ای از استفاده از این موود بصورت پروفیلاکتیک حمایت نمی کند.

بسیاری از متخصصین آسی یو از کمترین PEEP  که بتواند مقدار مناسبی اکسیژن به بافت برساند تبعیت می کنند. یکی از روش ها انتخاب مقدار عددی PEEP  استفاده از منحنی حجم.فشار است. دو نقطه در این منحنی جالب توجه است. یکی نقطه است که بعد از آن ریه با کمترین افزایش فشار بیشترین افزایش حجم را ایجاد می کند و به آن Low inflection point  می گوییم. نقطه ای بعد ای نقطه ای است که از آن ببعد به ازای لفزایش فشار دیگر تغییراتی زیادی در حجم نمی بینیم و به آن High inflection point می گوییم. حال PEEP < را می توان یکی دو ساتنی نتر آب بالاتر ازLIP این نقطه انتخاب کرد.

ARDSCPAPحجم.فشار

خلاصه

شروع موود با ونتیلاسیون کمکی

حجم جاری : 12 ml/kg  در ریه طبیعی ، در COPD  10ml/kg ، ARDS=6-8ml/kg

تعداد تنفس، 10-12 در دقیقه

FIO2 100%  در ابتدا

آه بندرت

PEEP  در شرایط گفته شده

سایر شرایط

استفاده از قرار دادن بیمار در وضعیت پرون ممکن است اکسیژناسیون را بمیزان 50% بهبود بخشد اما تاثیری بر روی میزان افزایش زنده ماندن بیمار ندارد

استفاده از آرامش بخش ها برای اغلب بیماران مهم است، اما در جای که ممکن باشد عدم استفاده از آرام بخش ها بتواند تعداد روزهای زیر ونتلاسیون را کاهش دهد. همچنین این پریود ها باعث می شود که پزشک بتواند بیمار را مجددا بررسی کند و پروسه خروج از زیر ونتیلاسیون را شروع کند.

بالا بردن سر بمیزان سی درجه میزان ریسک عفونت ریه همراه ونتیلاسون را کاهش می دهد. همچنین استفاده از PPI  یا بلوک کنند های هیستامین می تواند باعث کاهش عفونت ریه گردد. همچنین باید پروفبلاکسی DVT هم داده شود.

در صورت استفاده از PEEP بالاتر از 10سانتی متر آب استفاده از کاتتر سوان کانز جهت بررسی کاردیاک آتپوت مهم است. در صورتی که علائم همو دینامیک پایدار باشند و میزان ادرار کردن هم خوب باشد این تمهیدات لازم نیست. با استفاده از فرمول زیر میتوان فشار دهلیز چپ را تخمیت زدLAP=PCWP- (PEEP/3).

برادشتن PEEP فقط در بیمارانی باید امتحان شود که اکسیژناسیون کافی با FIO2 کمتر از 40% میسر باشد. در این صورت میزان فشار حدود سه تا پنج سانتی متر آب را هر بار کم می کنیم و اکسیژناسیون را بررسی می کنیم.

برداشتن بیمار از ونتیلاسیون :

یکی پارامتر ها مورد استفاده برای این منظور ایندکس تنفسی سطحی است و f/vt یا تعداد تنفس به حجم جاری. اگر این معیار کمتر از 105باشد آنگاه بیمار می تواند از دستگاه جدا شود. در بیکاران مسن عدد مورد قبول 130است. البته همیشه قضاوت بالینی مهمتر از همه این اعداد است.  پارامتر های زیر هم برایزجدا کردن بیمار از ونتلاتور ها کمک کننده هستند.

تعداد تنفس کمتر از 25

حجم جاری کمتراز 5ml/kg

حجم حیاتیVital capacity >10ml/kg

حجم دقیقه ای کمتر از 10 lit/min

PaO2/FIO2>200

فراکسیون شانت کمتر از 20

f/vt <105 یا کمتر از 130در کهنسالان

چگونه بیمار را از ونتیلاسیون جدا می کنیم

هدف این است که ابتدا کار ونتیلاسیون را به بیمار منتقل کرد. سه راه و موود در این راه استفاده می شود:

SIMV, Pressure Support ventilation , Spontaneous breathing trial (1

در موود SIMV  تعداد تنفس های اجباری کمتر و بر تعداد تنفس های اختیاری افزوده میشود. دو تنفس تنفس اجباری در ساعت کم میشود و بیمار بررسی میشود. در حقیقت مطالعات نشان داده است که این موود تعداد روز های بیمار زیر ونتیلاتور را زیاد می کند و اکستوباسیون را به تاخیر می اندازد. البته در موقعیت هایی که پرسنل کافی وجود ندارد می توان از این موود استفاده کرد.

SIMV AND WEANING

simv , weaning

در PSV  همه تنفس ها اختیاری است و همراه با ساپورت فشاری تا فشار تهویه لازم ایجاد شود. کم کم فشار ساپورت را باید کم کرد تا کار تنفس هرچه بیشتر به بیمار منتقل شود. بتدریج فشار به 5-6 سانتیمتر آب میرسد. در این هنگام بیمار می تواند اکستوبه شود در صورتیکه تحمل بکند. موود PSV می تواند با SIMV ترکیب شود . این بخصوص در بیماری های مزمن می تواند آلترناتیو جالبی باشد.

SBT (3

در این متود اکسیژناسیون ادامه می یابد و وینتیلاتور از بیمار جدا میشود. ساده ترین راه در این روش استفاده از T.piece  است. در اینجا لوله اندتراکئال یا تراکئوستومی در جای خود قرار دارد و میزان های متفاوت درصد اکسیژن که با رنگ های متفاوت تی.پیس مشخص میشود به بیمار داده میشود. در این روش بیمار باید بطور نزدیکی مانیتور شود.

CPAP (2

در این روش بیمار به ونتیلاتور وصل است و به سی پاپ متصل میشود. این روش مناسبی است برای اینکه بفهمیم بیمتر آیا قدرت جدا شدن از دستگاه ونتیلاتور را دارد یا نه. فعلا هیچ مطالعه ای وجود ندارد که نشان دهد که این روش بر روش های دیگر ارجح است.

CPAP

نمای بالا مربوط به موود >Airway pressure release ventilation میباشد. این موود یک موود فشار مثبت با ونتلاسیون برعکس است. ازنظر اصول با موود های BIPAP  یکی است اما زمان دم طولانی تر از بازدم است. در واقع بازدم یک مدت کوتاه رهایی است release که در جهت تخلیه ریه بکار میرود. موارد استفاده آن در ARDS , ATELECTASIS  بعد از جراحی است. زمان بازدمی Tlow  کوتاه تر از یک ثانیه است تا آلوئول ها باز بمانند . مهمترین موود برای ونتیلاسیون حفاظتی ریه امروزه شمرده میشود. Phigh همان فشار دمی است ، Thigh  زمان بازدم است ، Tdeep یا Tlow  زمان خروج هوا یا بازدمی است. 

بهر حالSBT روش ارجح در برداشتن بیمار از ونتیلاتور است. باید یک تا دو ساعت طول بکشد و هر بار بیمار چک شود.

مشکلات تنفسی

انتوباسیون مجاری راست ریه در حدود 3-9% از همه انتوباسیون ها اتفاق می افتد. آسیراسیون در 8-19% اتفاق می افتد.

باروتروما و پنوموتوراکس و پنومومدیاستن بین 6-25% اتفاق می افتد. ریسک فاکتوررها همانطور که قبلا اشاره شد حجم جاری بالا ، فشار کفه ای و ماکزیمم بالا ست. در بیماران ARDS بیماری زمینه ای نشان داده شده که فاکتور مهمی تر از فشار یا حجم تخویه است، با این حال باید فشار پیک و کفه ای زیر 45 و 35 سانتی متر آب باشد.

در بیماران آسمی و COPD   باید فاز بازدمی بالای داشته باشند تا هوا کاملا از ریه تخلیه شود.

Volume trauma

در بیماری ARDS یک بیماری هتروژنیک است . در نتیجه هوای بیشتری به آلوئول های سالم می رود و می تواند باعث تروما به ریه سالم بشود. در نتیجه حجم جاری پایین انتخاب می شوند.

موضوع دیگه باز و بسته شده آلوئول است که می تواند موجب تروما به آنها شود. در این حالت اعمال PEEP  می تواند با عث کاهش این تروما خصوصا در ARDS شود.

Oxygen toxicity

گفته می شود که در طول 24 ساعت اول پزشک باید میزان FIO2 را بهذزیر 60% برساند. می توان از PEEP   استفاده کرد تا به این مقصد رسید.

Ventilator associated pneumonia

یک بیماری کشنده است با میزان مرگ و میر 33-50% می باشد. در 10-25% از بیماران با ونتیلاسیون رخ می دهد، بیشترین ریسک اش در زمان انتوباسیون است، تخمین زده میشود در طول 5 روز اول روزی 3% شانس رخ دادن این عفونت وجود دارد، این رقم به 2% در هروز برای در پنج روز دوم و سپس یک درصد بازای هر روز. بیشتر در تروما، نوروسرجری، و سوختگی اتفاق می افتد.

پنومونی ونتیلاتوری بصورت یک عفونت پارانشیم ریه در طی 48 ساعت اول بعد از اینتوباسیون رخ می دهد. بصورت ضایعات و سایه های ریوی همراه با لکوسیتوزیس ، ترشح ات زیاد و تب مشخص میشود. گرچه سایر عوارض ریوی همچون آسپراسیون ، پنوموناتیس، آتلکتازی ....می تواند علائم مشابه ای را نشان دهد. کشت کمی و کیفی براش و لاواژ می تواند کمک کننده باشد.

در طی 48 ساعت اول ایتوباسیون همو فیلوس اینفلوانزا ، استرپ پنومونی شایع ترین ارگانیسم ها هستند ولی پس از این دوره ارگانیسم های سخت درمان شونده همچون پسودومونا ، ای کولی ، آسینوباکتر ، پروتئوس و کلبسیلاارگانیسم  های غالب هستند. MRSA  معمولا پس از هفته اول بعنوان یک ارگانیسم اساسی عفونی مطرح میشود. اکثر پزشکان آنتی بیوتیک های وسیع الطیف را از همان اول شک به تشخیص شروع می کنند تا نتیجه آنتی بیوگرام و حال عمومی بیمار سیر تجویز آنتی بیوتیک ها را مشخص کند.

Auto-PEEP  Or Auto –PEEP

غالبا در بیماران آسمی یا COPD اتفاق می افتد. این بیماران جهت خروج کامل هوا نیاز به فاز بازدمی طولانی تری دارند. در نتیجه ممکن است پیش از خروج کامل هوا فاز دمی شروع شود و در وافع یک فشار مثبتی در انتهای بازدم ایجاد شود.

در این صورت فشار پیک بیمار به سطحی میرسد که ممکن است تروما به ریه ایجاد کند. تشیخص دقیق این واقعه تنها با واسطه اندازه گیری مانومتری ازوفاگوس است  که بتوان تغییرات فشار پلورال را اندازه گرفت. اما عملا پزشک باید فشار ماکزیمم را زیر نظر داشته باشد در صورت تشخیص این حالت بیمار موقتا از ونتیلاتور جدا میشود تا کاملا بازدم صورت گیرد. سپس ونتیلاتور طوری تنظیم میشود تا دم کاهش یابد مثلا تعداد تنفس کم شود، حجم جاری کم میشود و یا جریان دمی زیاد میشود. همچنین تناسب I/Eدر بیماران انسدادی باید 3/1 یا 4/1 باشد . در حالت طبیعی یک به دو است.

فشار مثبت باعث کاهش ورودی خون به قلب شده و ادم محیطی ایجاد میشود. همچنین کاهش فشار خون و خون رسانی به کلیه هم ممکن است اتفاق بیوفتد. زخم معده و ایلوئوس هم شایع است. همچنین کاهش خروج خون از جمجمه به قلب باعث آژیتاسیون ، دلریوم و کاهش خواب میشود.

AUTO CPAPBY PT

ونتیلاتور های دوئل برای این طراحی شده اند که هم بتوان حجم دقیقه ای مشخصی به بیمار داد و هم کنترل خوبی روی فشلر داشت. در این صورا بیمار راحتر است و شاید این ونتیلاتورها کم خطر تر از نسل های گذشته.

Dual control , breath to breath pressure limited time cycled ventilation

به این موود pressure regulated volume control  هم گفته میشود. حجم جاری مناسب انتخاب میشود ، و ونتیلاتور فشار لازم را برای دادن این حجم به بیمار محاسبه و به بیمار می دهد. اگر حجم اضافی بود فشار تنفس بعدی کمتر میشود و بر عکس. این تصحیح کردن دستگاه باعث میشود دستگاه کمترین فشار ممکن را به بیمار بدهد.اگر حجم ماکزیمم نتواند حجم کافی به بیمار بدهد فلو تغییر می کند و افزایش می یابد.

rdrdrdrdrdprvc

Dual control breath to breath , pressure limited , flow cycled

در واقع این موود ترکیبی است از موود ساپورت فشاری و و ونتیلاسیون کنترل حجمی. این موود همانند موود بالا ست ولی بر خلاف مورد بالا زمان دم و تعداد تنفس را بیمار تعیین می کند . پس در بیماری که تنفس خود بخود ندارد قابل استفاد ه نیست.

مشکا این موود ها این است که فرض کنیم از نظر متابولیک بیمار نیاز به حجم جاری بیشتری داشته باشد ، اتوماتیک دستگاه با افزایش حجم جاری فشار را کم می کند تا حجم جاری به همان اندازه قبلی بر گردد. با کاهش فشار ، ممکن است بیمار دچار هیپوکسمی شود. بعبارت دیگردر حالی که در موود های معمولی می توان حجم دقیقه ای را به دستگاه داد در این موود های جدید حجم جاری به دستگاه داده میشود.

حال اگر دو موود بالا را ترکیب کنیم PRVC +Volume support ventilation اگر بیمار تنفس عادی نداشته باشد دستگاه روی موود PRVC قرار می گیرد و اگر بیمار تنفس عادی داشته باشد ، دو تنفس پشت سره هم دستگاه به VSV تبدیل میشود. اگر بیمار بمدت 12 ثانیه آپنه داشته باشد دستگاه به موود PRVC بر می گردد. این دستگاه برای جدا کردن بیمار از ونتیلاتور مناسب است.

Proportional assist ventilation (PAV)

موود خیلی باهوشی است، و بمنظور کاهش کار تنفس و بهبود سینکورپنی طراحی شده است. حجم جاری یا فشار بر خلاف موود دیگر به دستگاه داده نمی شود . دستگاه بطور منظم مقاومت و ظرفیت ریه را اندازه می گیرد و بر اساس آن فشار را تعیین می کند. اگر مثلا تلاش و دینامیک بیمار تغییر کرد ، ساپورت حجمی افزایش یا کانش می یاید.

 eik


نوشتن دیدگاه


© 2024 تمامی حقوق این وب سایت برای دکتر علیرضا ثابت پور محفوظ می باشد.طراحی شده توسط ارژنگ وب