پلورال افیوژن ائوزینوفیلیک

پلورال افیوژن ائوزینوفیلیک:

اگر بیشتر از 10% از مایع پلور را ائوزینوفیل ها تشکیل دهند این بیماری بوجود می آید. تقریبا 10 % از پلورال افیوژن ها ائوزینوفیلیک هستند. شایع ترین عامل این بیماری وجود خون یا هوا در فضای پلورال است.

باید توجه داشت که ائوزینوفیل ها در فضای پلورال و ریه بطور طبیعی وجود ندارند. پلورل افیوژن ائوزینوفیلیک چند ساعت پس از وجود هوا در فضای جنبی و 10 تا 14 روز پس از خونریزی در این فضا ظاهر می شود. همچنین این پلورال افیوژن ضرورتا در تمام بیماری های عامل ظاهر نمی شود.

• صدمه به فضای پلوال: مثل تواکوسنتیزیز چند باره؛ توراکوتومی؛ پنوموتوراکس ...در بساری از مطالعات پنوموتذاکس خود بخودی شایع ترین عات این ضایعه است که درست چند ساعت پس از وقوع این بیماری بوجود می آید. هر عاملی که باعث هموتواکس شود نیز در روز 10 هم ائوزینوفیلیک می شود. پلورال افیوژن بعد از عمل جراحی هم در طی 30 روز پس از عمل معمولا خونی و ائوزینوفیلیک است.
• آزبستوزیس: پلورال افیوژن خوش خیم در 10 تا 20 سال پس از تماس با آسبسنوزیس و در یک سوم موارد ائوزینوفیلیک می شود. این پلورال افیوژن بعد از 1 تا 2 ماه از بین می رود ولی ضخامت پرده پلورال بلقی می ماند.
• داروها: 25% از علل این بیماری بعلت استفاده از داروهائی مثل والپورات؛ نیتروفورانتوئین ؛ فلوکستین و وارفارین هستند. فاصله بین مصرف دارو تا پیدا شدن این بیماری ممکن است از چند روز تا چندین سال ( مثلا در مورد نیترفرانتوئین) و در مورد دانترولن 12 سال باشد. دارو های گیاهی هم در ایجاد این بیماری نقش داشته اند. معمولا علائم در چند روز پس از قطع دارو از بین می رود. استفاده از کورتون ها میتواند در سرعت بهبودی اثر داشته باشد.
• عفونت ها و پنومونی هم می تواند علت تین بیماری باشد. از این میان این بیماری بعد از  3 تا چهار هفته بعد از تشکیل پاراپنومونی روی می دهد و این همزمان است با بهبودی پنومونی. ائوزینوفیلیک پاراپنومونی معمولا به آمپیئم منتهی نمی شود. امروز تصور می شود که پلورال افیوژن ائوزینوفیلی در سل اتفاق نادری است. عوامل پارازیتی می توانند پلورال افیوژن ائوزینوفیلی کنند و در این صورت PH<7.1 گلوکز کمتر از 60 می شود.
• بدخیمی ها : حدود 6 تا 40 % از این بیماران مبتلا به بدخیمی و شایعترین آنها سرطان ریه است. جالب است بدانیم هر جه درصد ائوزینوفیل در این مایع بالاتر باشد احتمال بدخیمی کمتر می شود.
• در حدود 30 تا 50 % از موارد آمبولی ریه همراه با پلورال افیوژن است. از این میان 18% از آن ائوزینوفیلیک هستند. معمولا افیوژن کوچک و یکطرفه اگزوداتیو است. وقتی این افیوژن وجود دارد معمولا خونی است( 60 تا 70%) و همراه است با درد پلورتیک قفسه صدری.
• در حدود 10 تا 30% از موارد هیچ علتی برای این بیماری پیدا نمی شود. این مورد در یک بیمار میانسال معمولا دیده می شود که یک افیوژن یک طرفه و از نظر سایز متوسط است. پیش آگهی این بیماری خوب است. این بیماران باید تا زمانی که افیوژن از بین نرود باید تحت نظر گرفته شوند.

رلبطه کمی بین ائوزینوفیل خونی و ائوزینوفیل مایع پلورال وجود دارد. کارهای و تست هائی که برای پلورال افیوژن انجام می دهیم اینجا هم باید انجام گیرد. در صورت به نتیجه نرسیدن آنگاه باید سی تس اسکن و تست هتی دیگر انجام شود.  

نوشتن دیدگاه