پلورال افیوژن کلسترولی:
عارضه نا شایعه است و معمولا در زمینه التهاب مزمن یا عفونت بیشتر از پنج سال پرده ریه ایجاد می شود. معمولا حاوی کلسترول بالا است و بهمین دلیل ظاهر کدری دارند. معمولا همراه با پرده پلورال ضخیم شده و کلسیفیه اتفاق می افتد. اگرچه در زمینه روماتیسم مفصلی هم دیده می شود. شیلوتوراکس از این بیماری شایع تر است و شامل مقادیر زیادی شیلو میکرون است.
یکی از تئوری های این است که لیز شدن گلبول های قرمز و سفید باعث آزاد سازی محتوای کلسترولی آنها می شود. ابتدا LDL در فضای پلورال تجمع می یابد که بتدریج به HDL تبدیل می شود.
امروزه دو علت شایع این بیماری سل و رماتیسم مزمنی با درگیری پلورال می باشند. این بیماران معمولا یا بی علامت و یا دچار تنگی نفس هستند. ممکن است علائم بیماری زمینه ای ظهور کند. در صورتی که روماتیسم مفصلی عامل این بیماری باشد ممکن است این بیماری در طول 15 ماه ایجاد شود و در نتیجه ضخامت پلور دیده نمی شود. این بیماران اغلب شواهد درگیری مفصلی و ندول های رماتیسمی را دارا هستند.
معمولا چناچه انگل علت این بیماری باشد پلورال افیوژن دو طرفه خواهد بود.
در صورت اثبات باید تست های مربوط به TB و روماتیسم مفصلی را انجام داد. در صورت ائوزینوفیلی محیطی باید به انگل ها توجه کرد که IgE هم بالا می رود.
نارسائی قلبی هم از علل نادر این بیماری است که در آن صورت BNP را میتوان اندازه گرفت.
میزان کلسترول میع پلورال معمولا بیشتر از 200mg/dl است( در یک مورد این بیماری در بیماران ما کلسترول حدودا 190 بود و کریستال های کلسترولی در مایع پلور مشاهده می شد.) و نسبت Cholesterol/TG>1. شیولومیکرون وجود ندارد و TG<110 mg/dl است. وجود کرستال های کلسترولی وجود این بیماری را اثبات می کند. در این موارد شمردن سلولها و افتراق آنها باید دستی انجام گیرد.
پلورال افیوژن سلی معمولا با ازدیاد لنفوسیت ها همراه است. در مورد پلورال افیوژن روماتیسمی معمولا قند خیلی پایین است و زیر 30 mg/dl و LDH>1000 IU/dl است. تست پوستی برای سل معمولا در بیمران مبتلا به پلورال افیوژن سلی مثبت می شود. حساسیت مثبت شدن اسمیر و کشت 5 و 20 % است. کشت و بافت شناسی بیوپسی پرده پلورال 100 % است. تست انگل زیر میکروسکوپی در 50% موارد مثبت است.
پلورال افیوژن بصورت لبوله است و از نظر سایز متوسط است. پرده پلورال هم ویسرال و هم پریتال ضخامت را نشان می دهد. کلسیفیکاسیون خطی و نودولار هم دیده می شود.
در صورت مایع شیری باید به شیلو توراکس ؛ آمپیئم و تجمع مایع کلسترولی شک کرد.
- عدم وجود کریستال های کلسترولی ضرورتا پلورال افیوژن کلسترولی را رد نمی کند
- شیومیکرون در ملیع وجود ندارد
- در صورتی که علتی بر این بیماری پیدا نشود باید سل را حتما بطور کامل بررسی کرد
- در بیمارهای انگلی هم باید ائوزینوفیل های محیطی را اندازه گرفت که معمولا بین 10 تا 30 % می باشد. در صورت وجود ائوزینوفیل در مایع پلورال در بیماری که مایع پلورال کلسترولی باید به بیماری انگلی مشکوک شد ؛ هرچند سایر علل مانند رماتیسم مفصلی ؛ هموتوراکس و مالیگننسی را هم باید مد نظر گرفت.
- غالبا درمان این بیماری باید با درمان عامل اولیه همراه باشد. در روماتیسم مفصلی درمان پردنیزولون و گاها متوترکسید و هیدروکسی کلروکوئین لازم است.
- یکی از مسائل همراه با هر بیماری مزمن پرده پلورال ؛ گیر افتادن ریه است. در این صورت و بدنبال آسپراسیون مایع پلورال دوباره مایع جمع می شود. آخرین درمان برای این حالت دکورتیکاسیون است. این یک جراحی بزرگ است و گاها جراح پرده پاریتال را باید بردارد. برخی جراح هان پلورودزیز هم انجام می دهند.