پنو مو توراکس
پنوموتوراکس اولیه زمانی اتفاق می افتد که بیمار ، بیماری زمینه ای در ریه نداشته باشد. در واقع این تعریف نیاز به باز نگری داردچرا که اغلب این بیماران دچار حباب های زیر پرده پلور هستند که پاره شده و هوا وارد فضای پلورال شده است.
شیوع این بیماری نزدیک به 8در 1000 میباشد. در بریتانیا این رقم به 37 در هزار هم میرسد. اغلب وقوع مجدد این بیماری در سال اول بعد از حمله ابتدائی اتفاق می افتد.
ریسک فاکتور های این بیماری شامل سیگار کشیدن است. تقریبا نود درصد از این بیماران سیگاری اند. همچنین تعداد سیگار کشیده شده هم اهمیت دارد. برونشیولیت تنفسی ناشی از سیگار ممکن است در وقوع مجدد این بیماری نقش داشته باشد.
این بیماری می تواند خانوادگی هم باشد. این بیماری در بیماران با سندرم مارفان ، و هموسیستئین اوری هم ارتباط دارد. اگر ارتباطی بین خونریزی ماهیانه و پنوموتوکس وجود داشته باشد باید به آندومتریوز پلورال هم شک کرد.
بیماررمعمولا در دهه سوم زندگی است و بعداز 40 سالگی اتفاق نادری است. بیماراز تنگی نفس ناگهانی و درد قفسه صدری شاکی است. عمق درد و تنگی نفس به سایز پنوموتوراکس بستگی دارد. در منطقه بیماری صدار هوا شنیده نمی شود و این منطقه در دق رونانس بالای دارد. ممکن است آمفیزم زیر جلدی هم وجود داشته باشد. در صورت وجود تاکی کاردی و هیپو تانسیون ممکن است دال بر تنشن پنوموتوراکس باشد. هیپوکسی هم می تواند به دلیل شنت ایجاد شده در ریه کولابه باشد. هیپرکاپنی نباید وجود داشته باشد و اگر باشد باید به بیماری زمینه ای ریه شک کرد چرا که افزایش تهویه در ریه طرف دیگر باید بتواند مانع جلوگیری از افزایش دی اکسید کربن شود.
تشخیص هم با عکس معمولی بصورت پلور سفید رنگ و هوای موجود در فضای پلورال دیده میشود. دز ض،رت وجود یک بیماری زمینهای در ریه آنگاه پنوموتوراکس ثانوی مطرح میشود.
در یک تا دو درصد از پنوموتوراکس های ممکن است به تنشن پنوموتوراکس تبدیل شود. شیفت تراکئه و مدیاستن به سمت مقابل از نشانه های این مورد است. بیمار ممکن است این علائم را در عکس قفسه صدری نداشته باشد ولی علائم بالینی آن راداشته باشد. سی تی اسکن لازم نیست مگر آبنورمالیتی در عکس ریه دیده شود. در صورت وجود لیک هوا یا پنوموتوراکس های مکرر سی تی اسکن باید انجام شود.
درمان پنوموتوراکس
اول باید هوا اطراف ریه را برداشت و سپس کار های مربوط به جلوگیری از وقوع مجدد پنوموتوراکس را انجام داد. درمان شامل اکسیژن ، آسپیراسیون با سورن ، و چست تیوب می باشد.
· در مواردی که اولین مورد پنوموتوراکس اولیه باشد و بیمار از نظر بالینی در شرایط مطلوب ، به بیمار اکسیژن داده میشود و بیمار در صورتیکه پنوموتوراکس کوچک باشد و زیر 2-3 سانتباشد تحت نظر گرفته میشود
· اگر موارد بالا صدق کند وولی سایز پنوموتوراکس بزرگتر از 3 سانتی متر باشد و برای اولین بار پنوموتوراکس اتفاق افتاده باشد باید آسپیراسیون با سوزن انجام شود. همچنین اگر بیمار علامت دار باشد هم باید آسپیراسیون انجام گیرد. اگر آسپیراسیون به نتیجه نرسید باید چست تیوب گذاشت. اگر توراکوسکوپی وجود داشته باشد باید آن را هم انجام داد بهمراه گذاشتن چست تیوب، اگر اگر امکاناتش وجود نداشته باشد و هوا لیک کند در آن صورت باید پلورودزیز انجام داد.
· بیمارانی که پنوموتوراکس مجدد می کنند باید توراکوستومی و چست تیوب برای یشان گذاشته شود. در صورت نبود امکانات توراکوسکوپی باید پلوردزیز شیمیائی انجام شود بعد از اینکهجریان هوا قطع شود.
· بیماران ی که وضعیت بالینی خوبی نداشته باشند باید چست تیوب گذاشته شود.
· در صورت عدم دسترسی به چست تیوب میتوانتا در دسترس قرار گرفتن یک آنژیو کاتتر با سایز 14 در داخل فضای پلورال قرار داد . طول سوزن باید حداقل 7 سانت باشد و در فضای بین دنده ای دوم یاسوم خط مید کلاویکولار قرار داده شود. یا در فضای بین دنده ای پنجم در خط آگزیلاری قدامی و یا بین این خط و مید آگزیلاری .
· بیمار حداقل باید شش ساعت تحت نظر گرفته شود و فقط در صورت در دسترس بودن اورژانس بیمار ترخیص شود. و آن هم در شرایطی که پس از اکسیژن درمانی عکس مجدد هیچ پنوموتوراکسی را نشان ندهد. درمان اکسیژن باعث تسریع در عمل جذب پنوتوراکس میشود. میزان جذب هوا از فضای پلورال در صورت استفاده از اکسیژن شش برابر میشود.
· آسییراسیون: امروز از کیت های توراکوسنتزیز استفاده میشود، و یک سوزن با سایز8 یا 9 فرنچ و گاید 18 کافی است. اینقدر ساکشن انجام میشود تا دیگرساکشن قابل انجام نباشد، در صورتیکه 4 لیتر هوا آسپیره شد و هنوز مقاومتی درآسپیراسیون حس نشود باید به لیک هوا مشکوک شد و توراکوسکوپی انجام شود و یا اینکه چست تیوب قرار داده شود.
· وقتی آسپیراسیون هوا از فضای پلورال قطع شد می توان یه سه راهی بر سر کاتتر قرار داد . یک عکس رادیوگرافی 4 ساعت بعد انجام می شود و اگر ریه کاملا باز شده باشد کاتتر برداشته شده و 2 ساعت بیمار تحت نظر قرار می گیرد و سپس دوباره عکس ریه گرفته میشود و اگر ریه باز مانده آنگاه بیمار ترخیص میشود.
· راه دیگر این است که یه دریچه یکطرفه به کاتتر وصل شود ، هایم لیخ ، و بیمار مرخص شده در ظرف دو روز بعد مجداد دیده شود.
· روش آسپیراسیون عمل ترجیحی در بیماران با علائم بالینی پایدار میباشد. این در مطالعات متعدد نشان داده شده است .
· چست تیوب کوچکتر از 14 فرنچ می تواند استفاده شود و به یک بطری با آب در ته آن وصل شود تا وقتی که پنوتوراکس بهبود یابد. اگر لیک هوا ادامه داشت بطری را به ساکشن باید وصل کرد. باید بعد از قطع هوا یا قلوپ قلوپ کردن هوا در بطری ، و باز شدن کامل ریه و 12 ساعت بعد از آن چست تیوب را کلامپ کردو 24 ساعت بعد عکس رادیولوژی گرفت . اگر ریه باز باقی ماند چست تیوب را می توان کشید.
· VATs یک درمان موثر در پنوموتوراکس خوبخودی است. در اینجا پلورودزیز با کمک خراش دادن پرده پلورال pleural abrasion و یا کندن غیر کامل پرده پلورال و همچنین منگنه کردن حباب های پرده پلورال انجام میشود.
· لیک هوا: اگر لیک هوا بمدت بیشتر از سه روز بطول بینجامد و ریه تا بیشتر از 90% باز شده باشد معمولا یک دریچه هیم لیخ به چست تیوب وصل میشود و یا خون خود بیمار به بیمار تزریق می شود، و یا عمل VATs برای دوختن ناحیه ای لیک کننده وانجام پلورودزیز انجام میگیرد. ساده ترین راه جا گذاری دریچه هیم لیخ است. ترزیق خون هم از 24 تا 200 سی سی متغیر است. سپس لوله چست تیوب 60 سانت بالاتر از بیمار آویزان میشود و سپس به بطری با آب وصل میشود. چست تیوب 24 ساعت بعد از قطع لیک هوا برداشته میشود. در 9% موارد آمپیئم عارض میشود.
· عدم باز شدن ریه: در صورت عدم موفقیت و ادامه لیک هوا و باز شدن ریه به کمتر از 90% عمل VATs انجام میشود.
· جلوگیری از وقوع مجدد: بین 23% تا 50% احتمال وقوع مجدد پنوموتوراکس بین یکسال تا 5 سال وجود دارد. بیشترین این احتمال در سال اول بعد از پنوموتوراکس اولیه اتفاق می افتد. توصیه میشود که در صورت وقوع مجدد پنوموتوراکس اولیه ، بیمار باید یک درمان اضافی بگیرد و آن هم هنگامی است که ریه کاملا باز شده باشد ، لیک هوا وجود نداشته باشد. بعلاوه پیشنهاد می شود که در صورتی که بیمار دارای شغل های و یا تعطیلات خطرناک مثل غواسی ، یا خلبان هواپیما باشد و یا در بیماران یی که اولین تجربه پنوموتوراکس آنها به عمل واتس یا توراکوسکوپی ما انجامد باید یه درمان پیشگرانه ای را انجام داد. این اعمال پیشگیرانه شامل پلورودزیز ....
· پلورودزیزواتز: نه تنها درمان موثر در درمان پلورودزیز میباشد بلکه روش مناسبی برای پیشگیری از وقوع دوباره بیماری است. در بیمارانی که هباب های روی پرده با این عمل براشته شده اند و پلورودزیز شده اند احتمال وقوع مجدد 5بیماری % است. راههای چسباندن پرده های ریه هم می تواند برداشتن پرده پاریئتال ریه، پاشیدن تاک یا تتراسیکلین در فضای پلورال و خراشیدن پرده پاریئتال با لیزر یا گاز خشک است. راه آخر ترجیح داده میشود.
· پلوردزیز شیمیائی: بیمارانی که نمی خواهند عمل واتز را انجام بدهند می توانند تحت عمل پلورودزیز شیمائی با تلک یا مشتقات تتراسیکلین قرار گیرند. این عمل می تواند همراه درد شدید قفسه صدری شود. تالک میتواند در یک یا دو درصد موجب ARDS بشود. برخی ممکن است تتراسیکلین را بهمین جهت ترجیح دهند. در این صورت 500 میلی داکسی ساکلین را در 50 سی سی آب مقطر حل کرده و با چست تیوب به داخل فضای پلورال تزریق می کنند. بیمار قبل از عمل باید مورفین یا میدازولام استفاده کند بعلت درد احتمالی این عمل. یا می توران 25 سی سی لیدوکائین 1% را در فضای پلورال تزریق کرد.
· توراکوتومی : اکنون توراکوستومی جایگزین این عمل باز شده است.
· ترک سیگار: به جلوگیری از پنوموتوراکس اولیه کمک می کند.
دیدگاهها
به نقل از محمدرضا کشفی:
جواب: پنوموتراکس اگر اولیه باشد باید جراحی شود و پلورکتومی شود و اگر ثانویه باشد باید چست تیوب گذاشت و تا هوا جذب شود. درصورتی که هوادر عرض دو هفته جذب نشود باید به جراح توراکس مشاوره کنید.
چقدر طول میکشه این هوا بطور خود به خودی جذب بشه؟
ازتون خواهش میکنم جواب بدید الان تقریبا ۳ هفتس میگذره ولی نفس عمیق به سختی میتونم بکشم
خوراکخوان (آراساس) دیدگاههای این محتوا