پیوند ریه

پیوند ریه

متوسط عمر بیمارانی که پیوند ریه دریافت می کنند 5,5سال است . گرچه متوسط سن بیمارانی که پیوند هر دو ریه میشوند نسبت به آنهایی که پیوند یک ریه ای میشوند بهتر است. هنوز این جای بحث است که آیا این پیوند ریه است یا اینکه نحوه انتخاب بیمار مناسب برای پیوند و بیماری بیمار که موجب انتخاب آن بیمار برای عمل پیوند شده  این متوسط طول عمر پس از پیوند را برای بیماران پیوندی ایجاد می کند.  یک مطالعه نشان داد که طول عمر  بیماران فیبروزی کمتر از شصت سال با پیوند یک ریه بهتر از پیوند دو ریه است.

بیماری اولیه ای که بیمار برای آن پیوند شده تاثیر زیادی روی میزان رنده ماندن بیمار دارد، مثلا بیماران با COPD  بهترین میزان زنده ماندن را در سال اول را دارند ولی نسبت به سیستیک فیبروز و الفا _1 آنتی ترپسیت دفیشنسی طول عمر زنده ماندن کمتری در ده سال پس از عمل پیوند دارند. بیماران با فشار خون شریانی ایدیوپاتیک درصد زنده ماندنشان در سال اول کم است ولی پس از ده سال این درصد با بیماری های CF , A1 DEFICIENCY برابری می کند.

میزان درصد زندن ماندن بیمارانی فیبروزی چه در سال اول و چه پس از ده سال از سایر بیماریهای زمینه ای پایین تر است.

مطالعه ای دیگر نشان داد که پس از سال 2000  میزان زنده ماندن بیمران پیوندی در طول سال اول بهبود چشمگیری داشته اما این بهبود در سال پنجم پس از عمل دیده نمی شود. شاید این مسئله بخاطر این است کهتکنیک  جراحی ها بهبود یافته ، عوارض زود هنگام پس از پیوند زودتر شناخته شده و درمان شده اند و همچنین در انتخاب بیماران برای پیوند دقت بیشتری شده است.

شایعترین علت مرگ و میر بیماران پیوندی که در سی روز اول رخ می دهد و (که علت مرگ  و میر %30 از بیماران پیوندی است) نارسائی پیوند است که بنوعی شباهت زیادی به ARDS  وDADدارد. بر اساس نسبت PaO2/FIO2 و وجود شواهد ادم ریه در عکس رادیوگزافی این نارسائی درجه بندی شده و متلا بیمار پیوندی با درجه 3 نارسائی پیوند در دوروزاول پس از پیوند،  احتمال 33 درصد دارد که در نود روز اول پس از پیوند بیمیرند. هچنین نارسایی پیوند PGD با ظهور BOS یا برونشیولیت ابلیترانس که شایع ترین علت مرگ و میر بیماران پیوند در مراحل دیرتر است  ارتباط دارد.

BOS عامل چهل درصد مرگ و میر هاست و این عارضه بعد از سال اول شروع به علامت دار کردن بیمار میکند. این عارضه بزرگترین عامل تعیین کننده در زنده ماندن بیماران پیوندی در طولانی مدت است. در عرض پنج سال پس از پیوند BOS. در نزدیک 50درصد بیماران پیوندیدیده میشود . عفونت و بدختمی ها هم بعلت تغییرات ایمنی بدن آینده این بیماران را بدتر می کند.

عفونت ها همیشه میتوانند موجبات مرگ و میر را چه در سال اول 35 %و چه بعد از ان موجب شوند 20%.. باکتری ها اولین عامل هستند گرچه عوامل دیگر همچون ویروس های CMV , EBVو قارچ ها هم در عفونت این بیماران دخیل هستند.

بدخیمی ها عامل مرگ و میر ده درصد از این بیماران پیوندی پس از سال اول هستند. شلیع ترین بدخیمی در سال اول PTLD است. در سالهای بعدی این بدخیمی در مقام دوم میایستد. ولی در کل اولین بدخیمی در این بیماران پیوندی روی هم رفته بدخیمی پوستی غیر ملانومی است .

کیفیت زندگی:80% کاهش حرکت را گزارش نکردند و 40 % آنهائی که پنج سال عمر کردند حداقل نیم وقت کار می کنند. بسیاری از مطالعات بهبود کیفیت زندگی را در بیماران پیوندی نشان می دهد.اما آنهائی که مبتلا به BOS میشوند کیفیت زندگی اشان مختل میشود.این مسئله در مورد پس زدن پیوند زودرس و سایر عفونت ها صادق است و کیفیت زندگی را اینها هم کم می کنند. بهر حال برخی بر این نظر هستند که با اینکه افزلیش زندگی در پیوند ها ریه متوسط است اما موضوع بهبود کیفیت زندگی می تواند دلیل کافی برای جذب بیماران به پیوند ریه بشود.

مسئله دیگر مسئله هزینه بالای پیوند ریه است و این در مقابل افزایش زندگی بطور متوسط موضوع قابل مناقشه میتواند بخصوص برای کشور های در حال توسعه باشد که آیا باید این درمان را شروع و ادامه دهند و یا هزینه این درمان را صرف بیماری های کنند که سود آنها بخوبی در تمامی مطالعات نشان داده شده و نسبتا ارزان هم تمام میشوند. مثلا بیماری های خواب و درمان آنها می تواند عده بسیاری را در جامعه هم از نظر بالینی و هم از نظر کیفیت زندگی بهبود بخشد و درمان آن بسیار ارزان تر از پیوند ریه میباشد.

نوشتن دیدگاه