حملات COPD ( Acute exacerbation of COPD) همراه است با افزایش موربیدیتی و مورتالیتی و بد تر شدن عملکرد ریه. بسیاری از عوامل مثل عفونت ؛ نارسائی قلبی ؛ آمبولی ریه و برونکواسپاسم میتوانند در ایجاد این حملات موثر باشند. این حملات ممکن است همراه با نارسائی تنفسی که با هیپوکسمی ؛ هیپر کاپنی و اسیدوز مشخص می شوند همراه باشد. احتمالا مهمترین عامل ایجاد این بهم خوردگی گاز های خونی V/Q Mismatch است. در طی این حملات بیمار نیاز به تهویه بیشتری دارد اما به واسطه تنگی راههای هوائی دچار محدودیت بازدمی ؛ dynamic hyperinflation و در نتیجه افزایش EELV و ایجاد PEEP INTERENSIC میشود. اینها موجب افزایش فشار و کار ماهیچه های قفسه صدری و خستگی می شود. این افزایش Elastic and resistive load روی قفسه صدری در نهایت موجب می شود که بیمار جهت کاهش بار کاری به Rapid shallow breathing رو آورد. این بنوبه خود باعث کاهش میزان تهویه و افزایش CO2 و اسیدوزیس می شود.
در کنار درمان داروی برای درمان علت اصلی ایجاد کننده این حمله استفاده از اکسیژن و در صورت نیاز Non Invasive ventilation( NIV) باعث بهبود طول عمر و کاهش بار تنفسی می شوند. این روش عوارض شایع اینتوباسیون را همچون عفونت و تروما ندارد. استفاده از NIV باعث کاهش نیاز به استفاده از اینتوباسیون و کاهش میزان مرگ و میر نارسائی تنفسی همراه با هیپر کاپنی می شود.Respiratory failure type two. همچنین NIV را می توان زود تراز اینتوباسیون بکار برد. چندین مطالعه بزرگ موثر بودن NIV را در درمان COPD همراه RFTYPE2را نشان داده است.
NIV عموما در مواردی که PH<7.35 بعلت هیپر کاپنی است بکار می رود. در موارد ملایم وقتی PH بین 7.25 تا 7.35 است میتوان NIV را کمتر از 12 ساعت استفاده کرد. در صورتی که PH<7.25 باشد احتمال شکست NIV حدود 50% است. استفاده از NIV در بیماران با PH>7.35 اثر مثبتی ندارد( در حملات COPD) .
NIV همچنین در وینیگ (Weaning) در بیمارانی که در ICUانتوبه هستند می تواند بعنوان یک بریج استفاده شود. عموما شکست NIV در ساعات اولیه استفاده از آن مشخص می شود و آن هم بصورت عدم بهبود پارامتر های ABG خود را نشان می دهد. ( اسیدوز شدید که بعد از 2 ساعت بهبود نیابد یا بدتر شود ) و همچنین کاهش سطح هوشیاری . در بیماران COPD شدید ممکن است بعلت خستگی این علائم پس از48 ساعت خود را نشان دهد.
استفاده از NIV در بیماران با پنومونی و هیپوکسمی با زمینه COPD ممکن است در کاهش استفاده از انتوباسیون موثر باشد. در بیماران با ادم ریوی ناشی از نارسائی قلبی هم NIV موثر بو ده است.
در موارد زیر استفاده از NIV کنتراندیکاسیون دارد:
- GCS<10
- خونریزی شدید دستگاه گوارش
- ایست قلبی و تنفسی
- تروما یت جراحی صورت
- انسداد راههای هوائی فوقانی
- انسفالوپاتی شدید
- ناتوانی در ساکشن ترشحات فوقانی
- بهم خوردن هموداینامیک شدید بیمار
استفاده از NIV در بیماران COPD که هیپر کاپنی دارند.
هنگامی که هیپرکاپنی در بیماران COPD رخ دهد احتمال مگ و میر در آنها در طول 2 سال 40 % خواهد شد. بسیاری از بیماران COPD در طول شب دچار هیپوکسی و هیپرکاپنی می شوند؛ بخصوص در طول REM و این بخاطر هیپو ونتیلاسیون مرکزی و افزایش مقاومت راههای فوقانی. شواهدی کافی وجود دارد که NIV در طول شب باعث بهبودی هیپر کاپنی شبانه ؛ بهبود کیفیت زندگی و افزایش طول زندگی در بیماری رسترکتیو قفسه صدری و بیماری های اتصال عصبی –عضلانی می شود. مطالعات اخیر هم نشان می دهد که استفاده از NIV در طول شب ممکن است باعث کاهش میزان CO2 در طول روز و کاهش تنگی نفس بطور ضعیفی می شود.
در یک مطالعه اخیر منتشر شده در Thorax بیماران با COPD و هیپر کاپنی که NIV بعلاوه LTOT دریافت کردند افزایش در طول عمررا بدون بهبودی در گازهای خونی در طول روز نشان دادند. این یافته عجیب بنظر می رسید چرا که NIV در بیماران Obese hypoventilation syndrome و بیماران عصبی-عضلانی باعث بهبودی چارامتر های گازی در خون بیماران در طول روز می شوند. این نتایج ممکن است به کوتاه بودن استفاده از NIV بمدت 5/4 ساعت در شب ربط داشته است. همچنین IPAP متوسط 13 CmH2O بوده و 8 cmH2O بالاتر از EPAP بوده است. مطالعه دیگری که بیماران IPAP بالاتری داشته اند هم CO2 روزانه کمتری داشته اند و هم میزان کرگ و میر کمتری. در مورد اثر NIV در بیماران هیپر کاپنیک بر کیفیت زندگی نتایج متناقضی وجود دارد.