نکات مهم و ضروری در مورد انجام تست های ریوی
نسبت FEV1/FVC در بزرگسان کمتر از 70% و افراد بین 5 تا 18 سال کمتر از 85% غیر نرمال گزارش میشود. در این صورت باید نگاهی به FVCانداخت . در صورتیکه این متغیر کمتر از 80% باشد در آنصورت ممکن است ترکیب انسدادی ـ رسترکتیو باشد. در صورتیکه این بیمار درمان با برونکودیالاتور ها بتواند باعث افزایشFVC به بالاتر از 80% برسد در آن صورت بیمار مشکلی مثل COPD مزمن داشته است که همراه باAir Trapping است. باید بیاد داشت که در اغلب موارد رابطه مستقیمی بین FVC و TLC وجود دارد. کاهش FVC در بیمار با بیماری انسدادی می تواند بمعنی افزایش RV بخصوص در موارد ی با TLC نرمال باشد .
در صورتیکه تست اسپیرومتریک نشان دهنده یک ضایعه رستریکتیو یا میکس بود که به برونکودایلاتور جواب نداد آنگاه باید DLCO را اندازه گرفت . در صورتیکه این شاخص کمتر از 80% باشد آنگاه می تواند گفت که ضایعه یک ضایعه رستریکو خالص است.
در تست ورزش بیمار روی تردمیل ورزش می کند تا ضربان قلبش به 80% پیش بینی برسد . FEV1 هم در 1و 3و 5و 10و 15 و 20 و 30 و 45 دقیقه اندازه گیری می گیرند. تست FEV1 باید 10% کاهش یابد بعد از 30 دقیقه اتمام ورزش تا تست یابد.
یک اسپیرومتری خوب باید در تکرار FVC و FEV1 بیشتر از 0.15 لیتر متفاوت نباشد. در صورتیکه بالاترین میزان برای هر یک از پلرلمتر های فوق کمتر از 1 لیتر باشد آنگاه این عدد باید کمتر از 0.1 لیتر باشد.
وقتیکه FEV1 کاهش نشان می دهد ممکن است علت متفاوتی داشته باشد مثل ضایعه انسدادی ؛ عدم تنفس عمیق تا آنجاِییکه به TLC کامل نرسیم ؛ و ضعف عضلات تنفسی....اما ضایعات انسدادی شایع ترین علت کاهش FEV1 می باشد.
کنترایداکوسیون انجام این تست شامل هموپتزی بدون علت ؛ درد قفسه سینه غیر ثابت؛ سکته قلبی اخیر ؛ آنوریسم شکمی ودر قفسه سینه ؛ عمل جراحی در دو هفته گذشته ؛ جراحی اخیر شکم و قفسه سینه .
در بیمارانی مثل آمفیزم ممکن است با تلاش شدید اول اسپیرومتری باعث شود dynamic compression ایجاد شده که به سایر قسمت های ریه فشار آورده و FEV1کمتری ثبت شود. در این صورت باید بیمار فشار و تلاش کمتری در اوایل اسپیرومتری از خود نشان دهد.
در تست برگشت پذیری با سالبوتامول 4 پاف می زنیم 400 mcg و سپس 10 تا 15 دقیقه دیگه تکرار می کنیم تست را. در موارد استفاده از آترونت که هر پاف 40 mcg که 4 تا پاف 160 mcg استفاده میشود . و حدود 30 دقیقه بعد تست را تکرار می کنیم. البته عدم جواب به این تست به عدم جواب به برونکودیلاتور نباید تفسیر شود.
میزان FEF25-75% اگر از حد پایین آن 50% کمتر شود ؛ غیر نرمال است اما این مقدار وابسته به زمان بازدم است و جنانچه مثلا در تست بعد از برونکودیلاتور طول بازدم کمتر از 10% از میزان تست اول باشد ؛ در آن صورت تفسیر این تست غلط میشود.
کاهش در FVC در حالت خوابیده به کمتر از 90% از مقدار آن در حالت نشسته نشان دهنده مشکل دیافراگم است. در صورتیکه این مقدار به میزان بیشتر از 20% کاهش یابد مسیله ضعف همی دیافراگم مطرح است.
بررسی مشکلات در طی جراحی: هیچ تست وجود ندارد که مشکلات در هنگام جراحی را پیش بینی کند. اما در صورتی که FEV1 بالاتر از 2 لیتر باشد معمولا مشکلی در طی جراحی بوجود نمی آید. بیشترین خطر را جراحی قفسه سینه و بعد از آن جراحی شکم در قسمت بالا و سپس قسمت پایین شکم را دارا است. در صورتیکه DLCO بالاتر از 80% باشد هم میشود پنومکتومی کرد.
FRC در تست های پلتیسوگرافی و هلیوم اندازه گیری میشود. در روش پلتیسموگرافی و در صورتی که فرکانس بالاتر 1 هرتز باشد ( بیشتر از 60 تنفس در دقیقه) فشار دهان با فشار آلوِیل برابر نمیشود و باید تنفس بین 30 -60 باشد در غیر اینصورت FRCpleth بیش از حد تخمین زده میشود. میزان FRCpleth در تست های مختلف باید +-5% باشد. میزان اندازگیری FVC باید کمتر از 0.15 لیتر باشد.
علل افزایش RV شامل آمفیزم ؛ و پر خونی ریه در تنگی میترال ؛ ضعف عضلات تنفسی ؛ و میوپاتی می باشد.
در افراد چاق میزان FRC و ERV کاهش می یابد . افراد چاق میزان احتباس هوا را در بیماران انسدادی کاهش می دهد. در این بیماران چاق میزان RV ,FRC کم میشوند و در نتیجه میزان IC افزایش می یابد. چاقی شکمی اما باعث میشود میزان پایین آمدن دیافراگم کاهش یافته و در نتیجه IC کاهش یابد. چاقی باعث میشود که حرکت قفسه سینه کم شود و ریه در حجم های پایین تری تنفس شود و در نتیجه کاهش هیپراینفلاسیون میشود.
یک مطالعه در 2011 توسط Abbas et al نشان داد که در افراد چاق بیشترین ERV بیشتر از همه کاهش می یابد بیشتر از 90% ؛ FRC به میزان 55% و TLC 31% ؛ و VC به میزان 44% و TLC به میزان 31% کاهش می یابد. میزان نسبت TLC و چاقی کم است. بنابراین در افراد خیلی چاق هم ممکن است TLC در حد پایین نرمال باشد ولی کمتر از نرمال نباشد. میزان RV هم ثابت می ماند و نسبت RV/TLC هم ثابت می ماند. در نتیجه ما افزایش IC و کاهش شدید ERV زا می بینیم. قدرت عضلانی قفسه صدری در بین افراد چاق با افراد غیر چاق یکسان است.
در افراد چاق FEV1, FVC و نسبت اینها طبیعی باقی می مانند. ولی همانطور که گفته شد میزان ERV اینقدر کاهش می یابذ FRC به RV نزدیک میشود. در نتیجه در حالت عادی و در تنفس عادی مقدار زیادی از ریه روی هم می افتد . بعبارت دیگر Closing Volume در تنفس عادی هم وجود دارد.
در مطالعات نشان داده شده که افراد چاق می تواند به اندازه کافی ورزش کنند طوری که هیپرکاپنی ایجاد نشود. بعلاوه پاسخ این افراد به Co2 تنفسی با افراد طبیعی یکسان است . میزان استفاده اکسیژن و حجم دقیقه ای در افراد چاق در طول ورزش بیشتر از افراد عادی است.
کاهش TLC مشخصه بیماری رستریکتو ریه میبشد. کاهش RV ممکن است اولین علاِم بیماری رستریکتیو است. مثل بینابینی ریه ؛ آتلکتازی ؛ پنوموتوراکس ؛ ادم و فیبروز ؛ چاقی و ضعف عضلانی قفسه صدری ؛ دفئرمیتی قفسه صدری .
کاهش TLC باعث کاهش DLCO میشود. VA حجم آلوِیل ها ست. در مواردی مثل آمفیزم انتشار گازها کم میشود( کاهش DLCO ( اما میزان VA هم بعلت توزیع ناموتولزن گاز ها هم کم میشود . در نتیجه DLCO/VA نرمال باقی می ماند. این مورد در ریزکشن قسمتی از ریه و کیفواسکولیوز ؛ نا هنجاری قفسه صدری هم همین طور است. اما در مواردی مثل فیبروز ریه ؛ و یا ضایعات عروق ریوی هم DLCO و هم DLCO/VA کاهش می یابد.
در بیماری عروقی ریه ؛ مقادیری زیر از آلوِول ها فاقد جریان خون میشوند و در نتیجه VA کاهش می یابد. در این قسمت ها هم انتشار خونی هم انجام نمی شود و در نتیجه هم DLCO و DLCO/VA کاهش می یابد. در آنمی هم میزان رسیدن خون به ریه کاهش می یابد اما کاهش DLCO باید بر اساس کاهش Hb تصحیح شود.
در مجموع هم PIMax منفی تر از 80 و PEMAX مثبت از 80 ضعف عضلانی قفسه صدری را رد می کند. PEMAX کمتر از 50 ممکن است بیمار را ناتوان کند در سرفه و صاف کردن ریه . در بیماران ALS میزان Sniff nasal inspiratory force ( SNIF) کمتر ازcmH2O 40 ممکن است همراه با احتمال افزایش مرگ و میر باشد و میزان طول عمر بیمار بین 3 تا 9 ماه می باشد.
SaO2 بالاتر از 95% هیپوکسمی را رد می کند. هدف از درمان اکسیژن باید ایجاد SaO2 >93% باشد. SPO2 حدود 55 معادل SaO2 88% است.
COHb, و METHEMOGLOBIN( MetHb) هر دو می تواند نور را جذب کنند به هملن اندازه deoxyhemoglobin . این باعث افزایش بیشتر از طبیعی اکسیژن میشود. باید توجه کرد که در مواردی مثل آنمی هم با اینکه مقدار اکسیژن خون طبیعی است اما هیپوکسمی بافتی وجود دارد.
اندازه گیری حجم های ریه بصورت پلتیسوگرافی و گازی ( هلیوم.CO) و کسر این دو از هم می توان حجم از ریه که در آن تهویه نمی شود را انجام شود.
کاهش FVC می تواند ناشی از بیماری انسدادی یا ریستریکنپتیو باشد. در صورت انسداد ممکن است ما شاهد برگشت پذیری با برونکودایلاتور باشیم. در صورت ضابعه انسدادی TLC یا افزایش یافته و یا نرمال است. در صورت استفاده از جراحی برای برداشتن حجم ی از ریه برای در مان آمفیزم شدید می توان از RV/TLC استفاده کرد قبل و بعد از درمان.
در یه مطالعه بیماران با TLC پایین بود ؛ اگر FVC نرمال بود احتمال ریسترکتیو بودن بیماری کم بود. در صورت پایین بودن FVC احتمال پایین بودن RV 50-60% بود.
در مطالعه دیگر روی بیمارانی که FEV1/FVC که طبیعی یا بالاتر از نرمال بوده است ؛ و FVC و FEV1 کاهش داشته است و TLC طبیعی بودند این ترکیب را Non-specific گفته میشوند. دو سوم بیماران انسدادی و بقیه رستریکتیو بودند. شیوع این ضایعه تقریبا 10 تا 15% میباشد.
در مطالعه دیگری نشان داده شد 10% از بیماران که ضایعات انسدادی داشتند کاهش TLC هم داشتند. این ضایعه انسدادی –رستریکتیو می نامند.
در مطالعه دیگری هم نشان داده شد که هر چه BMI بالاتر برود میزان VC و TLC بصورت خطی کمتر می شود و ERV و FRC بصورت منحنی کاهش می یابد. همچنین افزایش دور شکم حتی با وجود BMI نرمال با کاهش FVC ارتباط دارد.
هیپرانفلاسیون و حبس هوا .....
می دانیم TLC= RV +FVC . در هر دو حالت ما شاهد افزایش RV هستیم. در یکی افزایش RV به ازای کاهش VC است و در نتیجه TLC ثابت باقی می ماند. در حالت دوم افزایش RV همراه است با ثابت ماندن VC و در نتیجه ما شاهد افزایش TLC خواهیم بود.
RV در افراد جوان تا 150% و در افراد پیر تا 130% طبیعی است.یه مطالعه نشان می دهد که RV/TLC برای انسداد حساسیت بیشتری نسبت به TLC دارا هست. مثلا وقتیکه انسداد بین ملایم تا متوسط باشد RV افزایش می یابد ولی TLC ثابت می ماند.
FRC با افزایش ضایعات انسدادی افزایش می یابد که با عث کاهش IC میشود در حالیکه TLC ثابت می ماند. در مطالعه نسبت IC/TLC کمتر از 25% یه معیار در میزان مرگ و میر COPD ثابت شد. این معیار هم در پیگیری درمان هم می توان استفاده شود. این مطالعه بهبودو افزایش IC را بیشتر از 1FEV در اثر درمان نشان داد.بهر حال میزان احتباس هوا در ایجاد علاُیم در بیماران COPD نشان داده شده است. در مطالعه دیگر تغییرات RV با درمان بیشتر از دیگر پلرامتر ها دیده میشود.
مطالعات اخیر نشان می دهد که میزان اندازه گیری حجم ریه با سی تی اسکن با حجم اندازه گیری با هلیوم بیشتر منطبق است و با اندازه گیری پلیتیسموگرافی متفاوت است. این تفاوت بین پلتسموگرتفی و سی تی اسکن حتی در موارد ی که FEV1<30% بیشتر از 1L می باشد.
دیدگاهها
خوراکخوان (آراساس) دیدگاههای این محتوا