Article Index
پاتوفیزیولوژی آسم شامل التهاب راههای هوائی ، انسداد جریان هوا هر چند وقت یکبار ، ادم راههای هوائی ، ترشحات موکوسی در راههای هوائی که در انسداد راههائی هوائی و واکنش بیش از حد راههای هوائی دخالت دارند میباشد. درجاتی از ارتشاح سلولهای تک هسته ای ، ائوزینوفیلی، ترشحات موکوس، و دسکواموشن اپیتلیوم ، هیپر پلازی عضلات صاف ، و در نهایت تغییر ساختمانی در راههای هوائی یا رمودلینگ وجود دارد.
واکنش بیش از حد راههای هوائی به عوامل محرک خارجی و داخلی در آسم دیده میشود. این بخاطر تحریک مستقیم سلولهای عضلانی صاف اطراف راههای هوائی و تحریک غیر مستقیم بوسیله مواد فعال فارموکولوژیک که از ماست سل ها و نورون های حسی بدون میلین ترشح میشوند ایجاد میشوند. درجه واکنش بالای راههای هوائی با شدت علائم آسم همخوانی دارد و بهمین دلیل اسپیرومتری با پاسخ راههای هوائی به برونکودیلاتورها باید تست شود. تست واکنش راههای هوائی به ورزش هم در برونکواسپام ناشی از ورزش باید تست شود.
راههای هوائی شامل آنهایی که غضروف دارند ،برونکوس های ممبرانوس ( که این دو فضای مرده راتشکیل داده و در مقاومت راههای هوائی نقش دارند) و برونکوس های که می توانند مبادله گازها را انجام دهند که بنام برونشیول های تنفسی و مجاری آلوئولار می باشند. کوچکترین راههای هوائی که در تبادل گازها شرکت نمی کنند برونشیول انتهائی گفته میشوند و قطری در حدود نیم میلیمتر دارد. راههای هوائی کوچکتر از 2 میلی متر به راههای هوائی کوچک معروف اند. رسپتور های که با محرک ها و کشش تحریک میشوند بر روی عضلات صاف راههای هوائی مثل اعصاب حرکتی کولونرژیک می باشند.
متاسفانه درمان های ضد التهابی کنونی در آسم بنظر نمی رسد که از پیشرفت بیماری جلوگیری کنند. پاتوفیزیولوژی آسم شامل 1. التهاب راههای هوائی 2. انسداد گاه بگاهای راههای هوائی و 3. پاسخ بیش از اندازه راههای هوائی است.
1. التهاب راههای هوائی : لنفوسیت های T نقش مهمی در تنظیم التهاب راههای هوائی دارند. سلولهای فیبروبلاست ، آندوتلیال و اپیتلتال درمزمن شدن بیماری دارند. در مطالعه ای تجمع و استقرار جمعبت ماست سل ها در بسیاری از افراد دیده شدند ولی در آسمی ها ماست سل های کیمازمثبت و افزایش پرستاگلادین D2 در شدت بیماری نقش مهمی دارند. التهاب مزمن راههای هوائی با افزایش واکنش برونش ها که منجر به اسپاسم و علائم مشخص آسم شامل خس و خس ، تنگی نفس ، و سرفه درزمان تماس با آلرژن ها ، ویروس ها ، هوای سرد و ورزش میشوند ، ارتباط دارد. در برخی بیماران آسمی مزمن بعلت تغییر ساختمانی راههایی هوائی و ریمدلینگ ، هیپرپلازی عضلات صاف ، افزایش کلاف عروقی در محل ، و فیبروز زیر اپیتلیال که در بیمارانی که درمان نشده اند موجب میشود برگشت پذیری راههای هوائی دیده نشود یا کم دیده شود. التهاب راههای هوائی ناشی از بهم خوردن بالانس Thلنفوسیت های نوع 1و 2 میباشد. نوع 1 این لنفوسیت ها IL2 و IFN-alfa ترشح می کنند و در ایمنی سلولی نقش دارند. نوع 2 این لنفوسیت ها IL4; IL-5;IL-6;IL9 و IL-13ترشح می کنند که ایمنی هومورال را ایجاد می کنند و این بخصوص در مورد IL13صادق است.
2. انسداد راههای هوائی : بعلت برونکواسپاسم، ادم راههای هوائی ، ترشح موکوس و ایجاد موکوس پلاگ ، و در نهایت تغییر آناتومی راههای هوائی ایجاد میشود. برونکواسپاسم پاسخ اولیه یک حمله آسمی است که توسط ترشح IgE ایجاد میشود.ادم راههای هوائی بین 6 تا 24 ساعت بعد از تماس با آلرژن ایجاد میشود و تحت عنوان پاسخ دیرس آسمی شناخته میشود. موکوس پلاگ ممکن است چندین هفته طول بکشد تا از بین رود. و ریمدل ینگ راههای هوائی هم بعلت التهاب مزمن ایجاد شده و بر روی پاسخ برگشت پذیری راههای هوائی موثر است. انسداد راههای هوائی ممکن است هیپرانفلاسیون یا پر هوائی ریه را ایجاد کند.
3. پاسخ بیش از حد راههای هوائی: انسداد راههای هوائی موجب پر هوائی ریه و عملا بالا رفتن TLC می شود. این هم میتواند مفید باشد و قطر راههای هوائی را افزایش داده و مقاومت راههای هوائی را کم کند و هم می تواند مضر بلشد ، چرا که با افزایش حجم ریه میزان توانایی بیمار برای تغییر حجم ریه و یا بعبارتی Vt کم میشود. از آنجائکه حجم مرده حتی ممکن است در ریه باد کرده بیشتر شود ، همه یا بخش مهمی از حجم جاری توسط حجم مرده اشغال میشودو میزان حجم رسیده به آلوئول کم میشود. این باعث هیپو ونتیلاسیون ریه و تبعات آن میشود. همچنین باید دانست که مقاومت راههای هوائی در ریه در همه جای ریه یکسان نیست و این باعث باعثmismatch V/Q میشود. جاهای که هوا نمی رسد باعث وازوکانستریکشن عروق ریه میشود که پاسخی است که هیپوکسی آلوئولی. در اوایل حمله بعلت هیپر ونتیلاسون CO2 هم کم میشود. اما با بوجود آمدن تغییرات فیزیولوژیک ذکر شده کم کم CO2 طبیعی و بالا می رود که علامت بدی است. بعلت تغییرات بالا ابتدا آلکالوز و در نهایت و در صورت عدم درمان اسیدوز متابولیک و تنفسی میشود. اسیدوز متابولیک نتیجه افزایش مصرف اکسیژن و کاهش بازدهی قلب و کم شدن خون رسانی به بافت ها ایجاد میشود.